مقایسه اثربخشی دو روش تحریک الکتریکی مستقیم فراقشری مغز (tDCS) و بازی‌درمانی بر بهبود توجه و عملکرد روانی-حرکتی کودکان مبتلا به اختلال یادگیری: مطالعه نیمه تجربی

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: اختلال یادگیری به‌عنوان یکی از گسترده‌ترین ناتوانی‌های عصبی-تحولی دوران کودکی نیازمند مداخلات مؤثر است. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی دو روش تحریک الکتریکی مستقیم فراقشری مغز (tDCS) و بازی‌درمانی بر بهبود توجه و عملکرد روانی حرکتی در کودکان مبتلا به اختلال یادگیری بود. مواد و روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی (طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل) و جامعه آماری آن متشکل از همه مراجعان مرکز اختلالات یادگیری آموزش‌وپرورش شهرستان سقز در سال تحصیلی 1396 بوده است. نمونه پژوهش 30 نفر دانش‌آموز دختر و پسر مقطع ابتدایی بودند که به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. گروه‌های تجربی 4 هفته (دو جلسه یک‌ساعته در هفته) شرکت کردند و گروه کنترل در طول دوره مداخلات به فعالیت روزانه خود پرداختند. قبل از شروع و در پایان دوره مداخلات توجه و عملکرد روانی حرکتی آزمودنی‌ها با آزمون عملکرد پیوسته IVA و آزمون حرکتی لینکین اوزرتسکی اندازه‌گیری و داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان دادند که هر دو روش باعث ارتقای توجه و عملکرد روانی حرکتی در کودکان مبتلا به اختلال یادگیری شده اما این بهبود در روش tDCS در سطح (05/0p<) چشمگیرتر بوده است. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این پژوهش، به والدین و مربیان و درمانگران اختلالات یادگیری توصیه می‌شود در برنامه‌های آموزشی درمانی در کنار بازی‌درمانی، tDCS را نیز قرار دهند.