بررسی تأثیر سرد کردن مایع همودیالیز بر کفایت دیالیز: یک کارآزمایی بالینی

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: استفاده از همودیالیز سرد به‌عنوان تلاشی در جهت کنترل هیپوتانسیون‌های حین همودیالیز از سال 1980 شروع شد و بعد از این سال‌ها محققین متوجه شدند که همودیالیز سرد نه‌تنها دوره‌های افت فشارخون حین همودیالیز را می‌کاهد بلکه تأثیرات مفید دیگری بر کفایت دیالیز، سلامت کلی و کیفیت زندگی دارد. مواد و روش‌ کار: این مطالعه، یک مطالعه کارآزمایی بالینی بود که به‌صورت تصادفی، متقاطع دو سوکور در دانشگاه علوم پزشکی زنجان انجام شد. 42 بیمار همودیالیزی به دو گروه 20 نفر (گروه اول) و 22 نفر (گروه دوم) تقسیم شدند. سپس گروه اول به مدت 4 هفته همودیالیز استاندارد (دمای مایع همودیالیز c°37) و به‌طور هم‌زمان گروه دوم همودیالیز سرد (دمای مایع همودیالیز c°35) دریافت کردند، سپس نوع همودیالیز گروه‌ها عوض شد. میزان کفایت دیالیز بیماران به‌صورت ماهانه یعنی سه بار، قبل از شروع مطالعه، بعد از 4 هفته اول و دوم با دادن اطلاعات لازم به نرم‌افزار پیشنهادی وزارت بهداشت که در سیستم کامپیوتر بخش همودیالیز بیمارستان ولی‌عصر (عج) شهر زنجان موجود بود، محاسبه گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد میانگین KTV در مرحله سرد و استاندارد، به‌ترتیب، 71/1 و 46/1 و بعد از چهار هفته دوم، به‌ترتیب، 69/1 و 32/1 بود. یعنی همودیالیز سرد به‌طور معنی‌داری سطح KTV را بهبود بخشیده بود (001/0P<). بعد از چهار هفته اول، میانگین URR در مرحله سرد و استاندارد، به‌ترتیب، 30/76 و 14/66 و بعد از چهار هفته دوم، به‌ترتیب، 91/79 و 20/69 بود. یعنی همودیالیز سرد به‌طور معنی‌داری سطح URR را بهبود بخشیده بود (001/0P<). بحث و نتیجه‌گیری: همودیالیز سرد باعث بهبود قابل‌توجهی در کفایت همودیالیز می‌گردد.