بررسی اثرات محافظتی نانواکسیدروی بر بافت بیضه و سطح هورمون‌های جنسی موشهای سوری پس از تیمار با فنیل هیدرازین

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: فنیل‌هیدرازین می‌تواند سبب تغییرات ساختاری در بافت بیضه و سطح هورمونی ‌شود. این مطالعه به‌منظور ارزیابی اثرات نانواکسیدروی متعاقب هیپوکسی القاشده توسط فنیل هیدرازین در موش سوری نر صورت پذیرفت. مواد و روش‌ کار: برای انجام این مطالعه تعداد 72 سر موش سوری نر بالغ جوان 6-8 هفته­ای، به‌صورت تصادفی به 9 گروه تقسیم شدند: گروه 1 (کنترل نرمال)، گروه دو (فنیل‌هیدرازین b.w/i.p./gr 100/ mg 8، برای بار اول و b.w/ i.p./gr 100/ mg 6، هر 48 ساعت یک‌بار)، گروه سه شم (دریافت‌کننده نرمال سالین (ml/kg/ i.p. 1/0) دریافت کردند.)، گروه چهار (فنیل‌هیدرازین و نانواکسیدروی mg/kg/ i.p. 1)، گروه پنج (فنیل‌هیدرازین و نانواکسیدروی mg/kg/ i.p. 5/2)، گروه شش (فنیل‌هیدرازین و نانواکسیدروی mg/kg/ i.p. 5)، گروه هفت (نانواکسیدروی mg/kg/ i.p. 1)، گروه هشت (نانواکسیدروی mg/kg/ i.p. 5/2) و گروه 9 (نانواکسیدروی mg/kg/ i.p. 5). پس از طی 35 روز تیمار، موش‌ها آسان کشی شده و تغییرات مورفولوژیک و مورفومتریک و سطح سرمی تستوسترون، LH و FSH مورد ارزیابی قرار گرفت. آنالیز داده­ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 18 مورد ارزیابی آماری قرار گرفتند و تمامی نتایج بر اساس میانگین ± خطای استاندارد بیان شدند. جهت مقایسه بین گروه‌ها نیز آنالیز واریانس یک­طرفه مورداستفاده قرار گرفت و مقدار ۰۵/۰>P به­عنوان سطح معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: گروهی که فقط فنیل‌هیدرازین دریافت­کرده بود، کاهش معنی‌داری (۰۵/۰>P) در سطح هورمون‌های جنسی، شاخص‌های اسپرماتوژنز، ضریب تمایز لوله‌ای، ضریب تجمعی، ضریب اسپرمیوژنز، ارتفاع اپیتلیوم زایگر و تعداد سلول‌های لیدیگ، سرتولی و قطر لوله‌های منی‌ساز نشان داد و بافت بینابینی افزایش و ادماتوز یافته بود، که نانواکسیدروی در سایر گروه‌ها توانسته بود تا حدود زیادی سبب بهبود آن‌ها شود. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان دادند که نانواکسیدروی در دوزهای پایین به‌خصوص در دوز mg/kg 5/2 می‌تواند از بافت بیضه و هورمون‌های جنسی در برابر واکنش‌های مخرب ناشی از فنیل‌هیدرازین نقش حفاظتی ایفا نمایند