تاثیر تجویز تستوسترون بر روی رژنراسیون عصب سیاتیک موش نر صحرایی عقیم شده

Abstract

تاریخ دریافت: 19/3/88 تاریخ پذیرش: 29/7/88

چکیده پیش زمینه و هدف: محدودیت دسترسی به بافت های دهنده ی مناسب برای پیوند عصب خطر تشکیل نوروما و بافت لیفی، ضرورت تحقیق جهت یافتن جانشین مناسب برای ترمیم عصب را شرح می دهد. مواد و روش کار: پس از قطع عصب سیاتیک، موش ها به شش گروه تقسیم شدند: تستکتومی بدون تزریق تستوسترون تستکتومی با تزریق تستوسترون، بدون تستکتومی با تزریق تستوسترون، کنترل (آسیب و تورم عصب+ تزریق نرمال سالین)، شم جراحی و نرمال. همه حیوانات در روزهای 7،21، 35،60 و 90 بعد از جراحی توسط تست های حسی و حرکتی یا SFI و در پایان هفته دوازدهم بوسیله میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. یافته ها: میانگین تاخیر پاسخ به تحریک دردناک در گروه اول به طور معنی داری کم تر از گروه های سوم و چهارم است. در میانگین SFI تا انتهای هفته چهارم پس از ترمیم، اختلاف معنی داری بین گروه های آزمایشی مشاهده نشد. اختلاف میانگین SFI از هفته چهارم تا انتهای هفته دوازدهم در گروه اول نسبت به گروه های دوم و سوم معنی دار است. در پایان هفته دوازدهم اختلاف میانگین تعداد آکسون های میلین دار در گروه اول نسبت به گروه های دوم و سوم و ضخامت میلین بین گروه اول با گروه سوم معنی دار است. بحث و نتیجه گیری: تحقیق حاضر نشان می دهد که جهت تسریع درمان آسیب و قطع اعصاب محیطی به خصوص در افرادی که دارای اختلالات جنسی می باشند، تزریق تستوسترون در طول ترمیم می تواند مفید باشد. کلید واژه ها: SFI، تستکتومی، تستوسترون، موش صحرایی

مجله پزشکی ارومیه، دوره بیست و یکم، شماره‌ اول، ص 79-73، بهار 1389

آدرس مکاتبه: ارومیه، ستاد دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، تلفن: 2937190-0441 Email: Fattahi_40@Yahoo.com