تاثیر روان نمایش‌گری بر افزایش تمایز یافتگی فرد از خانوده در دانشجویان پرستاری

Abstract

تاریخ دریافت16/4/88 تاریخ پذیرش: 12/7/88

چکیده پیش زمینه و هدف: روان نمایش گری به خاطر استفاده از شیوه های عملی و نمایشی بجای صحبت کلامی صرف در درمان و توانایی بازسازی مسائل عمیق گذشته فرد، از پتانسیل بالایی برای افزایش تمایز یافتگی افراد و هدایت آن ها به سوی یک زندگی سالم برخوردارست. پژوهش حاضر، با هدف بررسی تاثیر گروه های روان نمایشگری بر افزایش تمایزیافتگی فرد از خانواده، در دانشجویان دختر پرستاری صورت گرفت. مواد و روش کار: نمونه پژوهش، 20 نفر دانشجوی دختر بودند (10 نفر برای هر یک از گروه های آزمایش و کنترل) که از طریق نمونه گیری خوشه ای انتخاب شد. 12 جلسه گروه سایکودرام 5/1 ساعته، با فاصله زمانی دو بار در هقته برای گروه آزمایش اجرا شد و گروه گواه، رویکردی دریافت نکرد. پس از پایان جلسات روان نمایش گری، پرسش نامه مذکور در هر دو گروه اجرا شد (پس آزمون). پردازش داده های پژوهش، با استفاده از آمار توصیفی و آزمون تی برای گروه های مستقل انجام گرفت. یافته ها: گروه های سایکودرام توانست تمایزیافتگی دانشجویان را در مقیاس کلی و چهار خرده مقیاس پرسش نامه ای افزایش دهد. روش "روان نمایشگری" توانسته در افزایش سطح واکنش پذیری عاطفی دانشجویان، سطح جایگاه من و سطح کاهش گریز عاطفی دانشجویان، نسبت به کاهش ارتباط (هم آمیختگی) با دیگران در دانشجویان موثر واقع شود. بحث و نتیجه گیری: روان نمایش گری با توجه به ویژگی های منحصربه فردش، می تواند روش درمانی بسیار مؤثری در افزایش تمایزیافتگی باشد. همچنین می تواند با اجرای صحنه هایی از مواجهه با خانواده و تمرین های رفتاری، اضطراب فرد را برای رویاروئی مجدد با خانواده اصلی کاهش دهد. کلید واژه ها: روان نمایش گری، تمایز یافتگی، خانواده

مجله پزشکی ارومیه، دوره بیست و یکم، شماره‌ اول، ص 52-42، بهار 1389

آدرس مکاتبه: ارومیه، دانشگاه پیام نور ارومیه تلفن: 3824511-0441 Email: Dr.A.Solan@gmail.com