بررسی اثر شدت‌های مختلف تمرین و بی‌تمرینی متعاقب آن بر سطوح سارکولیپین و فسفولمبان در تارهای عضلانی تندانقباض و کندانقباض رت‌های نر نژاد ویستار

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: کلسیم نقش­ اساسی در عملکردهای سلولی همچون انتقال، ترشح، فعالیت­ آنزیم­های سوخت­و­سازی، چسبندگی سلولی، و انقباض عضلانی دارد و اختلال در سطوح سیتوزولی آن با ناهنجاری­های سلولی و آپوپتوز همراه است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر شدت­های مختلف تمرین، و بی­تمرینی متعاقب آن بر تغییرات فسفولمبان و سارکولیپین، پروتئین­های مهاری درگیر در انتقال کلسیم است. مواد و روش‌ کار: تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و توسعه­ایی، و با توجه به روش اجرا تحقیق تجربی است. 36 رت نر سه ماهه نژاد ویستار، با وزن 92/35±66/325 در سه گروه تمرین اینتروال کم­شدت(LIT)، تمرین اینتروال شدید(HIIT)، و کنترل(CO) قرار گرفتند. گروه LIT و HIIT به­ترتیب با سرعت­های، 12 تا 15، و 25 تا 30 متر بر دقیقه، به مدت 8 هفته، 40 جلسه بر روی تردمیل دویدند. در پایان هشت هفته تمرین و چهار هفته بی­تمرینی، از هرگروه 6 نمونه آسان­کشی و عضلات بازکننده طویل انگشتان(EDL) و نعلی(Sol) آنان خارج، هموژنیزه، و سانتریفیوژ گردید. آزمون الایزا برای بررسی محتوی پروتئین­های PLN، و SLN استفاده شد. ANOVA، t استودنت مستقل، و آزمون آنالیز واریانس دوراهه (05/0α≤) برای تحلیل آماری استفاده گردید. یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که بین شدت­تمرین و نوع تار عضلانی بر میزان پروتئین­های مهاری فسفولمبان (008/0=P)، و سارکولیپین (001/0=P) اثر تعاملی معنی­داری وجود دارد. به­علاوه، پس از چهار هفته بی­تمرینی، اثر تعاملی معنی­داری بین نوع تار عضلانی و سابقه تمرین قبلی بر تراکم فسفولمبان (002/0= p) مشاهده شد. بحث و نتیجه‌گیری: به نظر می­رسد تمرینات LIT در عضلات تندانقباض موجب کاهش بیشتر سطوح پروتئین­های مهاری و بهبود انتقال کلسیم می‌گردد. همچنین، بی­تمرینی موجب افزایش پروتئین­های مهاری بویژه در عضله تندانقباض و کاهش سرعت و غلظت انتقال کلسیم می­گردد.