زمینه یابی فراوانی الگوهای شخصیت اسکیزوتایپی در بین دانشجویان دانشگاه شیراز با استفاده از آزمون STA

Abstract

پیش زمینه و هدف: رویکرد ابعادی روان‌گسستگی، نشانه‌های روان‌گسستگی را به عنوان تظاهرات اغراق آمیز خصلت‌های شخصیتی فرض می‌کند که در جمعیت به هنجار هم یافت می‌شوند. بر این اساس، اسکیزوتایپی به عنوان صفاتی که به طور پیوستاری توزیع شده است در نظر گرفته می‌شود. پژوهش حاضر به منظور بررسی میزان فراوانی ویژگی‌های شبه روان‌گسستگی اسکیزوتایپی با در نظر گرفتن متغیرهای سن و جنس انجام گرفت. مواد و روش کار: این پژوهش در یک بررسی زمینه یابی و پس رویدادی انجام شده و از نوع توصیفی - مقطعی است. نمونه‌ای به حجم 749 نفر (380 نفر گروه مذکر و 369 نفر گروه مؤنث) به روش نمونه گیری تصادفی خوشه‌ای از دانشکده‌های مختلف دانشگاه شیراز، انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. شرکت کننده‌ها به مقیاس شخصیت اسکیزوتایپی (STA) پاسخ دادند. یافته‌ها: میزان توزیع الگوهای شخصیتی اسکیزوتایپی در نمونه تحقیقی، بر اساس تفکیک جنسیتی و طبقات سنی مختلف در هر یک از عامل‌ها و نیز کل مقیاس شخصیت اسکیزوتایپی گزارش گردید. بر این اساس، میانگین نمرات گروه مؤنث در کل مقیاس شخصیت اسکیزوتایپی و نیز عامل‌های سوظن پارانوئید/ اضطراب اجتماعی و تفکر سحرآمیز به طور معنی‌داری بیشتر از گروه مذکر شد. همچنین، سن بر تغییرات نمرات اثر نداشت لذا می‌توان تأثیر تفاوت سن نمونه‌های مورد پژوهش را تأثیری قابل اغماض دانست. بحث و نتیجه گیری: یافته‌های پژوهش حاضر برای الگوی پیوستاری روان‌گسستگی تائیدات پژوهشی بیشتری فراهم می‌نماید.