نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمامی, شهرامfa_IR
dc.contributor.authorابراهیمیان, شیرینfa_IR
dc.contributor.authorسلطانی, شیرینfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T22:34:54Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T22:34:55Z
dc.date.available1399-08-21T22:34:54Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T22:34:55Z
dc.date.issued2016-08-01en_US
dc.date.issued1395-05-11fa_IR
dc.identifier.citationمامی, شهرام, ابراهیمیان, شیرین, سلطانی, شیرین. (1395). اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر علائم افسردگی، اضطراب و استرس در بیماران مبتلا به اختلال بی‌اشتهایی عصبی: مورد پژوهی چهار بیمار. مجله مطالعات علوم پزشکی, 27(5), 384-392.fa_IR
dc.identifier.issn2717-008X
dc.identifier.urihttp://umj.umsu.ac.ir/article-1-3551-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/487487
dc.description.abstractپیش‌زمینه و هدف: بی‌اشتهایی عصبی اختلالی است که درنتیجه هیجانات به‌هم‌ریخته روی می‌دهد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر علائم افسردگی، اضطراب و استرس در بیماران مبتلا به اختلال بی‌اشتهایی عصبی بود. مواد و روش‌ کار: در یک بررسی تک موردی آزمایشی از نوع خط پایه چندگانه فرایند درمان بر روی چهار آزمودنی که به روش در دسترس انتخاب شده بودند انجام گرفت. چهار شرکت‌کننده مبتلا به اختلال سازگاری افراد با اختلال بی‌اشتهایی عصبی، پیش از مداخله، حین مداخله و پس از مداخله ارزیابی شدند، ابزار اندازه‌گیری شامل مصاحبه بالینی بر طبق انجمن روانشناسی آمریکا (2013) و مقیاس ‌افسردگی، اضطراب ‌و استرس لاویبوند و لاویبوند (1995) بود. برای عینی سازی میزان بهبودی از فرمول درصدی بهبودی استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد، میزان بهبودی کلی در هر سه خرده مقیاس چهار متغیر به‌ترتیب 82/0، 81/0، 75/0 و 70/0 درصد بود و میزان بهبودی کلی بین 4 مراجعه‌کننده 77/0 بوده است که نشانگر اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر کاهش متغیرهای افسردگی، اضطراب و استرس افراد مبتلا به اختلالات خوردن بود. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج بررسی این چهار آزمودنی، حاکی از اثربخشی بالینی رفتاردرمانی دیالکتیکی در درمان علائم افسردگی، اضطراب و استرس در بیماران مبتلا به اختلال بی‌اشتهایی عصبی مؤثر است. هرچند این مطالعه فاقد گروه کنترل بود، اما یافته‌های پژوهش حاضر دلالت بر تعمیم‌پذیری بالای یافته‌های مربوط به رفتاردرمانی دیالکتیکی است. درنهایت، می‌توان گفت که این روش درمانی، مؤثر بوده و برای بررسی بیشتر اثربخشی آن، مطالعات ارزیابی کنترل‌شده‌ای در جهت رسیدن به نتیجه قطعی لازم است.fa_IR
dc.format.extent413
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ارومیهfa_IR
dc.relation.ispartofمجله مطالعات علوم پزشکیfa_IR
dc.relation.ispartofStudies in Medical Sciencesen_US
dc.subjectرفتاردرمانی دیالکتیکfa_IR
dc.subjectافسردگیfa_IR
dc.subjectاضطرابfa_IR
dc.subjectاسترسfa_IR
dc.subjectاختلال بی‌اشتهایی عصبیfa_IR
dc.subjectروانشناسیfa_IR
dc.titleاثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر علائم افسردگی، اضطراب و استرس در بیماران مبتلا به اختلال بی‌اشتهایی عصبی: مورد پژوهی چهار بیمارfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشي(توصیفی- تحلیلی)fa_IR
dc.contributor.departmentگروه روانشناسی ، دانشگاه آزاد اسلامی ایلام، ایلام، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی ایلام، ایلام، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی ایلام، ایلام، ایرانfa_IR
dc.citation.volume27
dc.citation.issue5
dc.citation.spage384
dc.citation.epage392


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد