تعیین تأثیر درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن (MBCT) بر افسردگی، کیفیت زندگی و اضطراب بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: بیماری ‌ام‌اس از شایع‌ترین بیماری‌های نورولوژیک در انسان بوده و ناتوان‌کننده‌ترین بیماری سنین جوانی است. هدف از این پژوهش تعیین تأثیر درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن بر افسردگی، کیفیت زندگی و اضطراب در بیماران مبتلا به ام‌اس است.

مواد و روش‌ کار: روش پژوهش حاضر از نوع طرح آزمایشی پیش‌آزمون- پس‌آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان 20- 40 ساله‌ی مبتلا به بیماری مالتیپل اسکلروزیس بود که در سال 1393 در انجمن ام. اس شهر ساری عضویت داشتند، به‌منظور اجرای پژوهش 30 نفر با روش نمونه‌گیری داوطلبانه انتخاب و به‌طور تصادفی به دو گروه (آزمایش و کنترل) تقسیم شدند. گروه آزمایش 8 جلسه دوساعته تحت آموزش طرح درمانی شناختی مبتنی بر حضور ذهن قرار گرفتند. بعد از اتمام جلسات هر دو گروه به پرسشنامه‌‌های اضطراب آشکار و پنهان اشپیل برگر و پرسشنامه کیفیت زندگی (36SF-) و مقیاس افسردگی هریس- لینگوز پاسخ دادند. تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس صورت گرفت.

یافته‌ها: نتایج به‌دست‌آمده نشان داد درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن بر کاهش افسردگی و اضطراب و بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ام‌اس مؤثر بوده است

بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به تأثیر درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن بر میزان افسردگی و اضطراب و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ام‌اس و تداوم اثر آن، به‌کارگیری این روش در همه سطوح پیشگیری و درمان مبتلایان به بیماری‌های جسمی و روحی ضروری به نظر می‌‌رسد.