بررسی تاثیر حضور والدین در هنگام القای بیهوشی در بیقراری بعد از عمل جراحی استرابیسم

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: اضطراب و بی‌قراری پس از بیهوشی اطفال از دغدغه‌های بزرگ بوده و ممکن است موجب برانگیخته شدن پاسخ‌های استرس، تأخیر ترمیم زخم و سرکوب سیستم ایمنی بعد از عمل شود. وجود اضطراب در والدین موجب افزایش اضطراب در کودکان می‌شود. این اضطراب می‌بایستی به‌صورت دوطرفه هم بر روی کودک و هم بر روی والدین کاهش یابد. از تأثیر حضور والدین در حین القاء بیهوشی می‌توان جهت کنترل اضطراب قبل از القای بیهوشی و شاید بی‌قراری پس از عمل در کودکان استفاده کرد مواد و روش‌ کار: در این مطالعه تصادفی آینده‌نگر 40 کودک 7-2 سال کاندید عمل جراحی استرابیسم در دو گروه با حضور والدین (گروه مطالعه) و بدون حضور والدین (گروه کنترل) وارد مطالعه شدند. میزان درد، آرامش در اتاق ریکاوری با استفاده از FACES Pain rating scale و معیار Ramsay sedation scale بررسی شد. در صورت شدت درد بیشتر از 4، هرکدام از بیماران mg/kg 5/0 پتدین دریافت کرد. میزان پتدین مصرفی در بخش مراقبت‌های پس از بیهوشی ثبت گردید. یافته‌ها: بیماران گروه مطالعه به‌صورت معناداری امتیاز آرام‌بخشی Ramsay بیشتری در مقایسه با گروه کنترل Vs. 1.2 ±.4; p=0.04) (2.1 ±.7 تفاوت معناداری در میزان درد با استفاده از Faces pain rating scale در طول مطالعه در دو گروه دیده نشد. بحث و نتیجه‌گیری: حضور والدین در طول القای بیهوشی عمومی در کودکان می‌تواند بی‌قراری پس از عمل را کاهش دهد.