اثر بخشی درمان پردازش مجدد هولوگرافیک در سازگاری روانی با سرطان در زنان مبتلا به سرطان

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: با توجه به شیوع سرطان در قرن اخیر و نیاز ویژه مبتلایان به کمک برای انطباق مؤثر با بیماری مزمنشان و نیز با توجه به آسیب‌پذیری بیشتر زنان، هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر درمان پردازش مجدد هولوگرافیک در سازگاری روانی با سرطان در زنان مبتلا به سرطان بود. مواد و روش‌ کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی و طرح پژوهش از نوع پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کلیه زنان مبتلا به سرطان شهر سنندج و نمونه پژوهش نیز 30 نفر از زنان واجد ملاک ورود به پژوهش بودند که انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در این پژوهش فهرست اختلال استرس پس از ضربه و فرم کوتاه سازگاری روانی با سرطان Mini- MAC مورداستفاده قرار گرفتند گروه آزمایش 9 جلسه 60 دقیقه‌ای درمان پردازش مجدد هولوگرافیک دریافت کردند، درحالی‌که گروه کنترل درمانی دریافت نکردند. برای تجزیه‌و‌تحلیل اطلاعات از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره استفاده گردید. یافته‌ها: بعد از درمان، بین میانگین دو گروه در سازگاری روانی با سرطان تفاوت معنی‌داری مشاهده شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که درمان پردازش مجدد هولوگرافیک باعث افزایش نمره‌های سازگاری کلی و مؤلفه مبارزه‌طلبی و کاهش نمره‌های مؤلفه‌های درماندگی- ناامیدی و دل‌مشغولی نگران‌کننده در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد (p≤0/05). اما درمان برای اجتناب‌شناختی و تقدیرگرایی معنی‌دار نبود. بحث و نتیجه‌گیری:: درمان پردازش مجدد هولوگرافیک بر شناخت، رفتار و هیجان فرد تأثیر می‌گذارد و با کاهش جنبه‌های آسیبی منجر به افزایش سازگاری روانی با بیماری می‌شود.