اثر تمرین استقامتی بر بیان ژن هیپوکامپی عوامل رشد عصبی و فیبروبلاستی رت‌ها متعاقب سکته مغزی

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: مشخص شده است که عوامل نوروتروفیک و رشدی آثار مثبتی بر تکثیر عصبی دارند. بااین­حال، یافته­ها در مورد آثار تمرین ورزشی بر این عوامل به دنبال سکته مغزی محدود است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر 8 هفته تمرین استقامتی بر روی نوارگردان پس از القای سکته بر بیان ژنی عوامل رشد عصبی (NFG) و فیبروبلاستی (FGF) در رت­های نر ویستار اجرا شد. مواد و روش کار: بیست و یک سَر رت صحرایی نر بالغ نژاد ویستار (وزن 252-210 گرم) به طور تصادفی به سه گروه کنترل، سکته و سکته+ تمرین تقسیم شدند. گروه تمرین استقامتی طی هشت هفته به مدت 50- 20 دقیقه و با سرعت 30- 18 متر بر دقیقه در هر جلسه و پنج جلسه در هفته روی نوار­گردان دویدند. برای القای سکته مغزی هر دو سرخرگ کاروتید مشترک (CCA) به مدت 45 دقیقه مسدود شد. چهل و هشت ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، رت­ها معدوم شده و بیان ژن NGF و FGF با استفاده از تکنیک Real Time-PCR در سطح هیپوکامپی رت­ها اندازه­گیری شد. یافته­ها: نتایج نشان داد، سکته مغزی باعث کاهش معنادار میزان بیان ژن NGF (0001/0=p) و FGF (0001/0=p) هیپوکامپی رت­ها نسبت به گروه کنترل سالم گردید. به­علاوه، تمرین استقامتی میزان بیان ژن NGF (001/0=p) و FGF (023/0=p) هیپوکامپی رت­ها را پس از القای سکته مغزی به­طور معناداری افزایش داد. نتیجه­ گیری: نتایج این مطالعه نشان داد، تمرین استقامتی از راه تنظیم افزایشی عوامل نوروتروفیک و آنژیوژنیک می­تواند در برابر آسیب­های ناشی از ایسکمی- ریپرفیوژن اثر درمانی داشته باشد و اختلالات ناشی از سکته را کاهش دهد.