مقایسه تغییرات همودینامیک ناشی از انفوزیون وریدی اکسی توسین در بی‌هوشی عمومی با بی‌حسی اسپاینال در سزارین انتخابی

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: خونریزی پس از زایمان به‌عنوان یک عارضه تهدیدکننده پس از زایمان طبیعی و سزارین است. اکسی توسین شایع‌ترین داروی منقبض کننده رحمی مورداستفاده در جهت کاهش خونریزی پس از زایمان می‌باشد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه تغییرات همودینامیک ناشی از تجویز انفوزیون اکسی توسین وریدی در بیماران کاندید جراحی سزارین انتخابی به دو روش بی‌حسی اسپانیال و بیهوشی عمومی به‌منظور تعیین بهترین روش بیهوشی با کمترین عوارض همودینامیک به دنبال تجویز اکسی توسین وریدی می‌باشد. مواد و روش کار: در این مطالعه در 120 زن حامله کاندید سزارین انتخابی در یک گروه بی‌حسی اسپاینال و در گروه دیگر بیهوشی عمومی انجام گرفت. ضربان قلب و فشارخون‌های سیستولیک و دیاستولیک و متوسط شریانی بیماران تا زمان بیرون آمدن نوزاد هر 1 دقیقه و سپس هر 3 دقیقه و به مدت 30 دقیقه پس از خروج نوزاد وکلامپ بندناف و آغاز انفوزیون 30 واحد اکسی توسین اندازه‌گیری شد یافته‌ها: تا زمان خروج نوزاد در مادران تحت بیهوشی عمومی فشارهای خون و ضربان قلب بالاتر از گروه دیگر بود (002/0= P). حال‌آنکه پس از شروع اکسی توسین فقط در مورد فشارخون‌های سیستولی این تفاوت معنی‌دار بود (01/0= P). بحث و نتیجه‌گیری: تأثیر نوع روش بیهوشی در جمعیت موردمطالعه ما، فقط بر فشارخون سیستولی به‌صورت معنادار دیده می‌شود و در سایر یافته‌های همودینامیک این تأثیر تفاوت معناداری در دو گروه ندارد.