ارتباط بین سطح پلاسمائی فیبرینوژن با پیامد در بیماران با تشدید حاد بیماری انسدادی مزمن ریه

Abstract

پیش زمینه و هدف: بیماری انسداد مزمن ریوی (COPD) به عنوان بیماری سیستمیک با التهاب مزمن در نظر گرفته می‌شود که حملات تشدید دارد. پیش‌بینی صحیح‌تر پیش آگهی می‌تواند به انتخاب بیماران و تداخلات درمانی لازم کمک کند. فیبرینوژن که یک نشانگر التهاب است هدف این مطالعه ارزیابی ارزش فیبرینوژن برای پیشگویی پیامد در تشدید COPD است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه همگروهی بیمارانی که به علت تشدید حاد COPD در بخش ریه بستری شده بودند به دو گروه سطح فیبرینوژن پلاسما بالا (400mg/dL ) و کمتر تقسیم شدند و از نظر طول مدت بستری و پیامد ثبت شد ناشی نیاز به انتقال به ICU، نیاز به انتوباسیون و ونتیلاسیون مکانیکی و مرگ در بیمارستان به عنوان پیامدهای بد پیگیری شدند ارتباط سطح فیبرینوژن پلاسما با پیامد با استفاده از t-test سنجیده شد.یافته‌ها: .از 54 بیمار 15 بیمار پیامد بد 39 بیمار پیامد خوب داشتند میانگین فیبرینوژن پلاسمادر بیماران با پیامد خوب mg/dL 55/96 ± 67/155 و در بیماران با پیامد بد mg/dL 43/256 ± 36/530 بود (001/0= P).میانگین طول مدت بستری در بیمارستان در بیماران با سطح فیبرینوژن بالای 400mg/dL برابر با 7/13 روز و در بیماران با سطح فیبرینوژن کمتر از 400mg/dL برابر2/5 روز بود (001/0 = P). نتیجه گیری: که سطح فیبرینوژن پلاسما در زمان بستری با پیامد نامطلوب در بیماران با تشدید حاد COPD ارتباط دارد و می‌تواند به عنوان نشانگربرای پیش آگهی در بیماران با تشدید COPD به کار رود.