اثربخشی روان درمانگری تحلیل ارتباط متقابل بر کاهش نشانه‌های اختلال اضطراب تعمیم‌یافته

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: اختلال اضطراب تعمیم‌یافته، یکی از اختلالات شایع روانپزشکی می‌باشد. گرچه به نظر می‌رسد روان درمانگری تحلیل ارتباط متقابل نقش قابل‌توجهی در کاهش علائم اضطراب دارد، اما مطالعات چندانی در مورد اثربخشی این روش درمانی در کاهش علائم اختلال اضطراب تعمیم‌یافته انجام نگرفته است.بنابراین با توجه به اهمیت این مسئله تحقیق حاضر درصدد برآمدهاست تا تأثیر روان‌درمانی تحلیل رفتار متقابل را بر کاهش نشانه‌های اختلال اضطراب تعمیم‌یافته (GAD) بانوان شهرستان ارومیه موردمطالعه قرار دهد.روش تحقیق: این طرح از نوع مطالعه نیمه آزمایشی پیش- پس‌آزمون با گروه کنترل می‌باشد. جهت دستیابی به اهداف پژوهش، از بین کلیه بیمارانی که در طی بهار و تابستان 1393 به مرکز مشاوره و مطب روانپزشکی مراجعه و تشخیص اختلال اضطراب تعمیم‌یافته دریافت کرده بودند، 20 بانو با استفاده از نمونه‌های در دسترس انتخاب شدند و به شیوه کاملاً تصادفی در گروه‌های آزمایشی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. سپس هردو گروه و به پرسشنامه اختلال اضطراب تعمیم‌یافته پاسخ دادند. گروه آزمایش به مدت 8 تا 12 جلسه روان درمانگری تحلیل ارتباط متقابل را تجربه کردند. ولی گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماندند. بعد از اتمام جلسات مداخله‌ای پرسشنامه اختلال اضطراب تعمیم‌یافته برای هر دو گروه مجدداً اجرا شد. داده‌های پژوهش به کمک آزمون‌های توصیفی و استنباطی ازجمله میانگین، انحراف استاندارد، آلفای کرانباخ، تی برای گروه‌های مستقل و تحلیل کواریانس تحلیل گردیدند.یافته‌ها: نتایج تحلیل آزمون تی و تحلیل کواریانس نشان داد، بین گروه آزمایش و کنترل در میزان کاهش نشانه‌های اضطراب تعمیم‌یافته تفاوت معنی‌داری وجود دارد (01/0>P).نتیجه‌گیری: یافته‌های مطالعه حاضر نشان داد که روان‌درمانی تحلیل رفتار متقابل بر کاهش نشانه‌های اضطراب تعمیم‌یافته بانوان مؤثر می‌باشد.