تأثیر تمرین تناوبی شدید (HIIT) و تمرین استقامتی کم شدت (LIET) بر بیان ژن PPARγ و میزان TG بافت چربی احشایی رت‌های مبتلا به کبد چرب غیرالکلی

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: گیرنده­های فعال‌کننده تکثیر پراکسی زوم گاما ( PPARγ) به‌طور گسترده‌ای در بافت چربی بیان می­شود، که باعث بهبود کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) و تنظیم سیگنالینگ انسولین می‌شود. هدف از این تحقیق تأثیر 8 هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) و تمرین استقامتی کم شدت (LIET) بر بیان ژن PPARγ و محتوای تری گلیسیرید (TG) بافت چربی احشایی رت‌های مبتلا به کبد چرب است. مواد و روش‌ها: این پژوهش بر روی 40 سر موش نر نژاد ویستار مبتلا شده بهNAFLD انجام شد. موش‌ها به گروه‌های ده‌تایی کنترل سالم(رژیم غذایی استاندارد)، کنترل وHIIT و LIET تقسیم شدند. پس از گذشت 16 هفته مصرف رژیم غذایی مطابق، میزان سرمی آنزیم ALT از گروه­ها گرفته شد و به‌عنوان یکی از نشانگان اصلی بروز کبد چرب، مشخص کرد که مصرف غذای پرچرب به‌خوبی توانسته است بیماری NAFLD را در گروه تجربی القاء کند و گروه‌های تجربی همچنان غذای پرچرب را تا پایان دوره تمرین مصرف ‌کردند. پروتکل تمرینHIIT شامل دو دقیقه دویدن با شدت 75 درصد سرعت بیشینه در هفته اول، 80درصد سرعت بیشینه در هفته دوم، 85درصد در هفته سوم و 90 درصد در هفته چهارم تا پایان تمرین بود. پروتکل تمرینی LIET شامل دویدن با شدت 45درصد حداکثر سرعت بیشینه بود. تمرین گروه LIET نیز بر اساس مسافت طی شده گروه HIIT همسان‌سازی شده بود. در پایان 8 هفته تمرین، سنجش بیان ژنPPARγ با استفاده از تکنیک Real-time PCR و سنجش TG بر روی دستگاه اتو آنالیزور (مدل BT3000) انجام شد. از آزمون تحلیل واریانس جهت مقایسه بین گروه‌ها با سطح معنی‌داری (P<0.05) استفاده شد. یافته‌ها: تحلیل داده‌های پژوهش حاضر نشان داد که تفاوت معنی­داری در سطح میزان بیان ژن PPARγ چربی احشایی بین گروه­های مختلف وجود نداشت (060/P=). اما تفاوت معنی‌داری در میزان محتوایTG بین گروه کنترل و تمرین استقامتی کم شدت (001/P=0) و بین گروه کنترل و تمرین تناوبی شدید (001/P=0) مشاهده شد. همچنین تفاوت معنی‌داری در میزان محتوای TG بین تمرین استقامتی کم شدت و تمرین تناوبی شدید (003/P=0) مشاهده شد. نتیجه‌گیری: تمرینات ورزشی همراه با ادامه رژیم غذایی پرچرب موجب عدم تأثیر بر بیان ژن PPARγ بافت چربی احشایی گردید، ولی به نظر می­رسد که تمرینات ورزشی مستقل از مسیر PPARγ بر محتوای چربی احشایی در رت­های مبتلابه کبد چرب تأثیرگذار باشد. از طرفی، کاهش میزان TG بافت احشایی در گروه‌های تمرینی به‌طور مستقل از کاهش وزن رخ می‌دهد.