نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorعابدینی, النازfa_IR
dc.contributor.authorمحدث اردبیلی, سیدمجتبیfa_IR
dc.contributor.authorحسینپورفیضی, عباسعلیfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T22:29:39Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T22:29:39Z
dc.date.available1399-08-21T22:29:39Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T22:29:39Z
dc.date.issued2016-03-01en_US
dc.date.issued1394-12-11fa_IR
dc.identifier.citationعابدینی, الناز, محدث اردبیلی, سیدمجتبی, حسینپورفیضی, عباسعلی. (1394). بررسی موتاسیون‌های شایع ژن اسفنگومیلینازدربیماران مبتلابه نیمن پیک نوعAوBدرشمالغرب ایران. مجله مطالعات علوم پزشکی, 26(12), 1041-1053.fa_IR
dc.identifier.issn2717-008X
dc.identifier.urihttp://umj.umsu.ac.ir/article-1-3287-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/487061
dc.description.abstractپیش‌زمینه وهدف:نیمن پیک نوع A و B، اختلالات اتوزومال مغلوب و نادری هستند که در اثر جهش‌های موجود در ژن «اسفنگومیلین فسفودی استراز ۱» ایجادشده و موجب نقص یا کمبود فعالیت آنزیم اسفنگومیلیناز می‌شوند. نقص یا کمبود آنزیم اسفنگومیلیناز، باعث تجمع غیرطبیعی اسفنگومیلین در بافت‌های بدن شده و درنتیجه، موجب بروز علائم بالینی مختلفی همچون بزرگی کبد و طحال، عوارض تنفسی، لکه قرمز آلبالویی در ماکولای چشم و اختلالات عصبی می‌شود. مواد و روش کار: در این مطالعه مشخصات هفت ‌بیمار غیرخویشاوند مبتلا به نیمن پیک A و B، از اقوام آذری شمال غرب ایران، با استفاده از فن توالی‌یابی اگزون‌های ژن اسفنگومیلین فسفودی استراز ۱ گزارش شد. درباره پلی‌مورفیسمِ توالی تکرارهای برای به‌دست‌آوردن اطلاعات بیشتر شش‌نوکلئوتیدیc.108GCTGGC (3-8); P.37LA (3-8)، گروه کنترلی متشکل از پنجاه فرد سالم طراحی شد. یافته‌ها: جهش L137P به‌صورت هموزیگوت در سه نفر از هفت بیمار مبتلا، پلی‌مورفیسم rs1050239 به‌صورت هموزیگوت در چهار نفر از بیماران و پلی‌مورفیسم rs1050228 به‌صورت هموزیگوت در یکی از بیماران وپلیمورفیسمتوالیتکرارهایششنوکلئوتیدیدرششنفرازبیمارانبه‌صورتهموزیگوتوهتروزیگوتمشاهدهشد. آلل با چهار تکرار شش نوکلئوتیدی دارای بیشترین فراوانی بود. آلل با چهار تکرار شش‌نوکلئوتیدی دارای بیشترین فراوانی در هر دو گروه بیماران و افراد سالم بوده و سپس آلل‌هایی با پنج، شش و هفت تکرارِ شش‌نوکلئوتیدی به‌ترتیب دارای فراوانی‌های بعدی بودند. نتیجه‌گیری:   L137P تنها جهش بیماری‌زا است که در جمعیت موردمطالعه مشاهده شد.fa_IR
dc.format.extent855
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ارومیهfa_IR
dc.relation.ispartofمجله مطالعات علوم پزشکیfa_IR
dc.relation.ispartofStudies in Medical Sciencesen_US
dc.subjectنیمنپیکfa_IR
dc.subjectژن اسفنگومیلینفسفودیاستراز1fa_IR
dc.subjectآنزیماسفنگومیلینازfa_IR
dc.subjectژنتیکfa_IR
dc.titleبررسی موتاسیون‌های شایع ژن اسفنگومیلینازدربیماران مبتلابه نیمن پیک نوعAوBدرشمالغرب ایرانfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشي(توصیفی- تحلیلی)fa_IR
dc.contributor.departmentگروهژنتیک،واحدعلوموتحقیقاتآذربایجانشرقی،دانشگاهآزاداسلامی،تبریز،ایران وگروهژنتیک،دانشگاهعلومپزشکیتبریز،تبریز،ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروهژنتیک،واحدعلوموتحقیقاتآذربایجانشرقی،دانشگاهآزاداسلامی،تبریز،ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروهژنتیک،واحدتبریز،دانشگاهآزاداسلامی،تبریز،ایرانfa_IR
dc.citation.volume26
dc.citation.issue12
dc.citation.spage1041
dc.citation.epage1053


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد