تاثیر کنترل گلایسمیک و مدت ابتلا به بیماری دیابت بر تغییر پذیری ضربان قلب(HRV) در مردان دیابتی مبتلا به نوروپاتی محیطی

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: با توجه به اینکه بیماری دیابت با عارضه نوروپاتی اوتونوم در ارتباط می باشد، لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر کنترل گلایسمیک و مدت ابتلا به بیماری دیابت (DD) بر عملکرد سیستم عصبی اوتونوم از طریق آنالیز تغییر پذیری ضربان قلب (HRV) مردان دیابتی مبتلا به نوروپاتی محیطی بود. مواد و روش کار: تعداد 53 مرد دیابتی مبتلا به نوروپاتی محیطی، بر مبنای هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) %7 و مدت ابتلا به بیماری 10 سال به چهار گروه: گروه I(n = 16 , HbA1c < 7%, DD < 10 years )، گروه II (n = 13, HbA1c < 7%, DD ≥ 10 years )، گروه III (n = 10, HbA1c ≥ 7%, DD < 10 years) و گروه IV (n = 14, HbA1c ≥ 7%, DD ≥ 10 years) تقسیم بندی شدند. پارامتر های HRV از طریق اجزاء فرکانس محور شامل امواج با فرکانس پایین (LF: 0.04–0.15 Hz)، امواج با فرکانس بالا(HF: 0.15–0.5 Hz)، امواج با فرکانس بسیار پایین (VLF: : 0.0033–0.04 Hz ) و توان کل (TP: 0.04–0.5 Hz) در حالت استراحت اندازه گیری شد. برای آنالیز آماری از روش تحلیل واریانس دو طرفه استفاده گردید. همچنین برای تعیین محل تفاوت های زوجی از آزمون تعقیبی هاکبرگز استفاده گردید. یافته‌ها: اثر اصلی HbA1c و مدت ابتلا به بیماری دیابت و اثر تعاملی آنها بر پارامتر های TP و VLF معنی دار بود. در حالی که در پارامتر LF و HF تنها اثر اصلی مدت ابتلا به بیماری دیابت معنی دار بود. همچنین نتایج آزمون تعقیبی هاکبرگز برای تعیین محل تفاوت های زوجی نشان داد بین TP و VLF بیماران دیابتی بر اساس هموگلوبین گلیکوزیله و مدت ابتلا به بیماری تفاوت وجود دارد. به طوری که میانگین TP و VLF در گروه I (گروه هموگلوبین گلیکوزیله کمتر از 7 درصد با مدت بیماری کمتر از 10 سال) نسبت به گروه های II، III، و IV بطور معنی داری بالاتر بود. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج نشان می دهد طول مدت ابتلا به بیماری و کنترل گلایسمیک به موقع و شدید، فاکتور های کلیدی در پیشگیری از ابتلا به نوروپاتی اتونوم قلبی در بیماران دیابتی مبتلا به نوروپاتی محیطی است.