مطالعه ارتباط بین پلی مورفیسم 2518A/G- ژن MCP-1 با بیماری بهجت در جمعیت شمال غرب ایران

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: بیماری بهجت یک بیماری واسکولیت التهابی با علت ناشناخته است. ژن MCP-1 عضوی از خانواده­ی کموکاین­های C-C و یک عامل کموتاکتیک برای منوسیت­ها می­باشد. یافته­­های به‌دست‌آمده نشان داده است که بین پلی­مورفیسم -2518A/G از ژن MCP-1 با بیماری بهجت ارتباط وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی درگیری احتمالی پلیمورفیسم این ژن با بیماری بهجت در جمعیت شمال غرب ایران می­باشد. مواد و روش‌ کار: مطالعه همراهی موردی-شاهدی در 72 فرد بیمار مبتلا به بهجت و 78 فرد شاهد که به لحاظ جغرافیایی با گروه بیمار تطابق داشتند با استفاده از روش PCR-RFLP انجام شد. نتایج به‌دست‌آمده با آزمون­های کای و فیشر آنالیز شدند. یافته‌ها: آنالیزهای آماری، ارتباط معنی‌داری بین این پلی­مورفیسم و بیماری بهجت نشان نداد. اما وقتی آنالیز وابسته به جنس انجام شد یافته­ها نشان داد که، فراوانی ژنوتایپ AA در جمعیت زنان بیمار و شاهد به ترتیب 16(67/66 درصد) و 14(75/43 درصد) با 00/0=p و فراوانی ژنوتایپ GG در زنان بیمار و شاهد به ترتیب 0(0 درصد) و 6(75/18 درصد) با 00/0=p به‌دست‌آمده آمد. فراوانی آلل A در زنان بیمار و شاهد به ترتیب 40(33/83 درصد) و 40(5/62 درصد) با 00/0=p و فراوانی آلل G در زنان بیمار و شاهد به ترتیب 8(67/16 درصد) و 24(5/37 درصد) با 00/0=p مشاهده شد. بحث و نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر بین پلی­مورفیسم -2518A/G ژن MCP-1 و بیماری بهجت در جمعیت شمال غرب ایران ارتباط معنی‌داری نشان نداد، بااین‌حال با انجام آنالیز وابسته به جنس همراهی قابل‌توجهی بین این پلی­مورفیسم و زنان مبتلا به بیماری بهجت مشاهده شد. فراوانی بالای ژنوتایپ AA و فراوانی پایین ژنوتایپ GG در زنان بیمار نسبت به زنان شاهد یک ارتباط بسیار قوی بین ژنوتایپ­های پلی­مورفیسم -2518A/G از ژن MCP-1 با بیماری­زایی در زنان جمعیت شمال غرب ایران را پیشنهاد می­کند. احتمالاً آلل A اثر مستعدکنندگی و آلل G اثر حفاظتی در برابر بیماری در بین زنان شمال غرب ایران داشته باشد.