میزان تطابق تشخیص های بالینی و رادیولوژیک با تشخیص های هیستوپاتولوژیک در ضایعات داخل استخوانی ماگزیلوفاسیال در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی(ره) ارومیه از 1389 تا1395

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: تشخیص افتراقی صحیح مهم‌ترین گام در درمان ضایعات دهانی می‌باشد. هر ضایعه‌ای دارای نمای بالینی و نمای رادیوگرافی اختصاصی می‌باشد که به تشخیص کلینیکی آن کمک می‌کند. هدف از این مطالعه، بررسی میزان تطابق تشخیص‌های کلینیکال، رادیولوژیک و هیستوپاتولوژیک ضایعات داخل استخوانی فکین می‌باشد. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی است که در ابتدا کلیه پرونده‌هایی را که برای بررسی میکروسکوپی نمونه‌های بیوپسی شده از ضایعات دهانی به بخش آسیب‌شناسی بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه در طی سال‌های 1389 تا 1395 فرستاده شده بودند، موردبررسی قرار گرفت. داده‌های به‌دست‌آمده در این مطالعه توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 20 و آزمون کروسکال والیس مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: از تعداد 100 بیماری که در این مطالعه موردبررسی قرار گرفته­اند تعداد 49 نفر مرد و تعداد 51 نفر زن بودند که به ترتیب برابر با 49 و 51 درصد کل افراد جامعه می­شود. در 16 درصد موارد تشخیص در روش رادیولوژی با تشخیص هیستوپاتولوژیک تطابق نداشته است درحالی‌که در 50 درصد موارد تشخیص اول با تشخیص هیستوپاتولوژیک منطبق بوده است. تطابق تشخیص اول کلینیکی با تشخیص هیستوپاتولوژیک ٤٧.٣درصد‏، تشخیص دوم ٢٢.٩٧درصد‏، تشخیص سوم ٦.٧٦ درصد و عدم تطابق به میزان ٢٢.٩٧درصد بوده است. تطابق تشخیص اول رادیوگرافی با تشخیص هیستوپاتولوژیک به میزان ٥٠درصد‏، تشخیص دوم ٢٩درصد‏، تشخیص سوم ٥درصد‏ و عدم تطابق به میزان ١٦درصد‏ می‌باشد. بحث و نتیجه: با توجه به اینکه تشخیص‌های بالینی، رادیوگرافیک و گزارش‌های آسیب‌شناسی مکمل یکدیگر می‌باشد، بنابراین همکاری بین جراح، رادیولوژیست و پاتولوژیست موردنیاز می‌باشد.