بررسی اثر حفاظت پرتویی لایه‌‌های نانوکامپوزیتی هیبریدی جدید در برابر اشعه ایکس مورد استفاده در ماموگرافی

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: دز جذبی در ماموگرافی ناچیز است. به لحاظ بیولوژیکی، پدیده‌‌ی تشدید حساسیت نسبت به دزهای کم در افراد سالم رخ می‌‌دهد. هدف از این تحقیق ارزیابی اثر حفاظت پرتویی حاصل از هم‌‌افزایی نانولوله‌های کربن تک جداره (SWCNTs) و نانوذرات اکسید سریم، در بستر پلی دی متیل سیلوکسان (PDMS)، در ماموگرافی می‌باشد. مواد و روش‌ کار: با نانو ذرات اکسید سریم و SWCNT در بستر پلیمر PDMS تعداد 15 لایه نانوکامپوزیت ساخته شد. پراکندگی نانوذرات در پلیمر با میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (FE-SEM) بررسی شد. در واحد ماموگرافی بیمارستان مطهری (ره) نمونه‌‌ها در پتانسیل kV 28 پرتودهی شدند. خصوصیات فیزیکی پرتو توسط دزیمتر piranha ثبت گردید. نتایج تضعیف با محاسبه به دست آمد. آنالیز آماری با آزمون کورسکال-والیس با سطح معنی‌‌داری کم‌تر از 05/0 برآورد گردید. یافته‌ها: نتایج FE-SEM حاکی از پراکندگی عالی نانوذرات و نمایانگر صحت محدوده (nm 30-10) قطر ذرات بود. مشخصه کیفیت پرتو (mm Al 33890/0) به‌درستی در محدوده‌‌ی تعریف‌شده قرار داشت. با افزودن SWCNT به نمونه‌‌ها تا 3درصد افزایش جذب پرتو توسط دزیمتر ثبت گردید. با آنالیز آماری، مقدارP برابر 027/0 به دست آمد، که از اختلاف معنی‌‌دار در میزان تضعیف نانوکامپوزیت‌‌ها حکایت داشت. مهم‌ترین دستاورد، کاهش 12درصد وزن بر سطح بود. این نتایج چشمگیر در نانوکامپوزیت هیبریدی (نانوذرات اکسید سریم+ SWCNT) نسبت به نانوکامپوزیتی که فقط 25درصد اکسیدسریم داشت، مشاهده شد. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که نانوذرات اکسید سریم بر پایه PDMS توانایی تضعیف اشعه X را دارند. علاوه بر این SWCNT می‌‌تواند در بهبود کارآیی پوشش‌‌های محافظ، ازلحاظ افزایش تضعیف و کاهش وزن، در ماموگرافی مؤثر باشد.