ارتباط ظرفیت تام آنتی اکسیدانی رژیم غذایی با سکته مغزی در بزرگسالان ایرانی

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: اطلاعات محدودی در ارتباط با ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی رژیم غذایی و خطر سکته مغزی وجود دارد. این مطالعه جهت بررسی ارتباط بین ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی رژیم غذایی و خطر سکته مغزی در میان بالغین ایرانی انجام شده است. مواد و روش‌ کار: این مطالعه مورد-شاهدی بر روی 195 بیمار مبتلا به سکته مغزی و 195 فرد شاهد بستری در بیمارستان الزهرای اصفهان انجام گردید. رژیم غذایی شرکت‌کنندگان به‌وسیله پرسشنامه بسامد خوراک ارزیابی گردید. ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی رژیم غذایی به‌وسیله داده‌های بین‌المللی مربوط به قدرت کاهنده فریک آنتی‌اکسیدان برآورد گردید. سکته مغزی به‌وسیله یک متخصص اعصاب با استفاده از روش‌های تصویربرداری تأیید گردید. اطلاعات جمعیت شناختی با استفاده از پرسشنامه به‌دست آمد. ارزیابی‌های آنتروپومتری با استفاده ترازو، قد سنج و متر مناسب اندازه‌گیری شد. همچنین فعالیت فیزیکی توسط پرسشنامه ارزیابی گردید و به‌صورت دقیقه در روز – معادل متابولیک بیان گردید. یافته‌ها: میانگین ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی رژیم غذایی میان گروه مورد و شاهد تفاوت معنی‌داری نداشت (6±2/10 در مقابل 8/4±4/10، 61/0=P). بعد از تعدیل برای مخدوشگرها شامل دریافت‌های غذایی فیبر و اسیدهای چرب امگا 3، ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی رژیم غذایی ارتباط معکوس حاشیه‌ای با خطر سکته مغزی داشت. بدین ترتیب که هر واحد افزایش در ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی رژیم غذایی با کاهش خطر سکته مغزی به میزان 29درصد در ارتباط بود (71/0=OR؛ 01/1-5/0=95%CI، 06/0=P). زمانی که ارتباط را در میان سهک‌های ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی رژیم غذایی بررسی کردیم، بعد از کنترل مخدوشگرها افرادی که در بالاترین سهک ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی رژیم غذایی بودند در مقایسه با بیمارانی که در پایین‌ترین سهک قرار داشتند به‌طور حاشیه‌ای 51درصد احتمال کم‌تری برای داشتن سکته مغزی داشتند (49/0=OR؛ 1-49/0=95%CI، 12/0=P). بحث و نتیجه‌گیری: ما تقریباً یک ارتباط معکوس معنی‌داری بین ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی رژیم غذایی و خطر سکته مغزی به‌دست آوردیم. برای تأیید این یافته‌ها مطالعات آینده‌نگر بیشتری موردنیاز می‌باشد.