مقایسه اثربخشی دو روش آرمیدگی عضلانی و حل مسئله شناختی بین فردی (ICPS) بر کاهش اضطراب و افسردگی بیماران بازتوانی قلبی

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: اختلالات روان‌پزشکی خصوصاً اضطراب و افسردگی اکثراً به‌صورت عوارض یا اختلالات همراه در مبتلایان بیماری قلبی رخ می‌دهند. این پژوهش باهدف مقایسه اثربخشی دو روش آرمیدگی عضلانی و حل مسئله شناختی بین فردی (ICPS) بر کاهش اضطراب و افسردگی بیماران بازتوانی قلبی انجام گرفت.مواد و روش‌ها: طرح پژوهش حاضر یک طرح آزمایشی با گروه کنترل است. جامعه پژوهش 35 نفر از بیماران بازتوانی قلبی را شامل می‌شد که در بهار سال 1389 به بخش بازتوانی بیمارستان قلب و عروق امام علی (ع) شهر کرمانشاه مراجعه کرده بودند. به‌جز دو نفر که شرایط لازم را برای شرکت در پژوهش نداشتند 33 نفر باقیمانده به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل (هر گروه 11 نفر) قرار گرفتند. سپس گروه‌های آزمایشی طی 8 جلسه تحت آموزش آرمیدگی عضلانی یا روش حل مسئله شناختی بین فردی (ICPS) قرار گرفتند. مقیاس اضطراب کتل و پرسشنامه افسردگی بک ابزارهای اندازه‌گیری مورداستفاده بودند. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس چند متغیری (MANCOVA)، آزمون باکس و آزمون تعقیبی ویلکز لامبدا و با استفاده از نرم‌افزار SPPS16 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند.یافته‌ها: تأثیر روش‌های مداخله بر کاهش اضطراب و افسردگی بیماران قلبی معنادار بود. بین روش‌های مداخله در کاهش اضطراب و افسردگی تفاوت معناداری وجود نداشت.نتیجه‌گیری: استفاده از درمان‌های روان‌شناختی می‌تواند با کاهش میزان اضطراب و افسردگی در بیماران بازتوانی قلبی باعث همکاری درمانی بیشتر آن‌ها با کادر درمان و ارتقاء روحیه آن‌ها شده و به سلامت آن‌ها در آینده کمک کند.