مقایسه اثر سفالکسین و فسفومایسین ترومتامول (منورول) در درمان عفونت‌های ادراری تحتانی زنان باردار

Abstract

بحث و نتیجه‌گیری: با مشاهده عدم تفاوت بین سفالکسین و فسفومایسین، می‌توان از تک دوز فسفومایسین برای درمان باکتریوری بی‌علامت طی بارداری استفاده کرد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ مداخله ای 166 زن باردار ، که کشت ادراری مثبت داشتند (105< CFU) به طور تصادفی ، به دو گروه درمانی تقسیم شده وتحت درمان با سفالکسین و فسفومایسین ترومتامول قرار گرفتند. یک هفته ونیز یک ماه بعد از درمان ،کشت ادرار انجام گردید. یافته‌ها: شایع‌ترین میکروب‌ها در گروه سفالکسین: E.coli (8/87%)، استرپتوکوک (3/7%)، پروتئوس (4/2%) و کلبسیلا (4/2%) و در گروه فسفومایسین: E.coli (5/84%)، استرپتوکوک (5/9%)، پروتئوس (8/4%) و کلبسیلا (2/1%) بدون تفاوت معنی‌دار (737/0=p ) بودند. پس از یک هفته، موفقیت درمان در گروه سفالکسین 7/92%‌و در گروه فسفومایسین 7/91% محاسبه گردید (1=p ). مقادیر 15/15 odds ratio=و 01/1Relative risk= بدست آمدند. تمام کشت‌ها بعد از یک‌ماه منفی بودند. 2 نفر در گروه سفالکسین و 3 نفر در گروه فسفومایسین دچار اسهال شدند که تفاوت معنی‌دار نبود (68/0=p ). مقدمه: از آنجا که باکتریوری طی حاملگی با وزن کم هنگام تولد و نارسی نوزاد همراهی دارد، انتخاب درمان صحیح و مناسب اهمیت پیدا می‌کند. فسفومایسین ترومتامول جزو کم‌خطرترین داروها برای حاملگی است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه این دارو با سفالکسین در نمونه‌ای از زنان حامله مراجعه کننده به بیمارستان شهدای تجریش طراحی گردید.