اثر یک دوره تمرینات ثبات مرکزی بر ظرفیت عملکردی و خستگی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

Abstract

مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری مزمن پیشرونده سیستم اعصاب مرکزی است و از علائم نشانه­ های آن خستگی و کاهش ظرفیت عملکردی می­ باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر یک دوره برنامه تمرینی ثبات مرکزی بر ظرفیت عملکردی و خستگی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود.

مواد و روش ­ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش ­آزمون- پس ­آزمون بود. آزمودنی­ ها با دامنه سنی 40-20 سال و با مقیاس ناتوانی جسمانی (EDSS) یک تا چهار و هدفمندانه و داوطلبانه انتخاب و به‌صورت تصادفی به گروه ­های تجربی و کنترل تقسیم شدند. تمرینات به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته انجام گرفت و مدت هر جلسه یک ساعت بود. از تست عملکردی رسیدن (FR) برای اندازه­ گیری ظرفیت عملکردی و از مقیاس شدت خستگی (FSS) برای ارزیابی خستگی استفاده شد. داده ­ها با آزمون t مستقل و وابسته در سطح معناداری 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ­ها: نتایج نشان داد که تمرینات ثبات مرکزی منجر به افزایش معناداری در ظرفیت عملکردی و کاهش معناداری در شدت خستگی شد (05/0P≤). همچنین تفاوت معناداری بین ظرفیت عملکردی و شدت خستگی در پس ­آزمون بین دو گروه تجربی و کنترل مشاهده شد (05/0P≤).

بحث و نتیجه­ گیری: بر اساس یافته ­های پژوهش، تمرینات ثبات مرکزی می­ تواند عاملی برای بهبود ظرفیت عملکردی و کاهش شدت خستگی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس باشد. با توجه به این نتایج، متخصصان مربوطه می­ توانند از این تمرینات به‌عنوان یک مکمل در کنار درمان‌های دارویی برای این بیماران استفاده کنند.