بررسی وضعیت سلامت روانی پرستاران شاغل در بیمارستان‌های دولتی شهر خرم آباد

Abstract

مقدمه: پرستاران به دلیل مشکلات شغلی و شرایط سخت کاری بیشترین استرس شغلی را تجربه می‌کنند و در معرض آسیب بیشتری قرار دارند. پرستارانی که از سلامت عمومی خوبی برخوردار نیستند، قادر نخواهند بود که مراقبت‌های مؤثری از بیماران انجام دهند. با توجه به اهمیت ارتقاء سلامت روان پرستاران و نقش کلیدی آنها بر کیفیت ارائه خدمات پرستاری، محقق بر آن شد تا تحقیقی را در خصوص تعیین وضعیت سلامت روان در پرستاران انجام دهد. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به یافته مهم این پژوهش مبنی بر تأثیر مثبت و معنادار فعالیت ورزشی در سلامت روان، ضروری به نظر می‌رسد که پرستاران فعالیت‌های ورزشی منظم را در برنامه زندگی خود قرار دهند و بدین وسیله موجبات ارتقاء سلامت عمومی خود را فراهم آورند. یافته‌ها: در کل 78 نفر (2/46 درصد) سلامت روان مطلوب و 91 نفر (8/53 درصد) دارای اختلال در سلامت روان بودند. میزان سلامت روان کلی با میانگین 9/27 درصد و انحراف معیار 1/13 بدست آمد. در خصوص ابعاد سلامت عمومی بیشترین نشانه عدم سلامت روان در بعد عملکرد اجتماعی (5/9%) بود و کمترین نشانه عدم سلامت در بعد افسردگی (3%) بود. در بررسی ارتباط بین سلامت روان و ویژگی‌های دموگرافیک ( نوبت کاری، سن، جنس و وضعیت تأهل و سابقه کار و سطح درآمد) هیچگونه ارتباط معناداری مشاهده نگردید. اما بین فعالیت ورزشی با سلامت روان ارتباط معناداری مشاهده گردید. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی از نوع همبستگی می‌باشد که در کل 169 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان-های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی لرستان مورد بررسی قرار گرفتند. گردآوری داده‌ها توسط دو پرسشنامه که شامل اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه سلامت روان (GHQ-28 ) بود انجام گرفت و اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از روش‌های آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون‌های chi-squar ، T- test و ANOVA) و با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت