اثرات تعاملی تمرین استقامتی و ژل آلوئه ورا بر آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز موش‌های صحرایی دیابتی

Abstract

مقدمه: فعالیت ورزشی و تغذیه دو رکن اساسی کنترل سطوح افزایش یافته آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) در بیماری دیابت می­ باشند. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثرات تعاملی تمرین استقامتی و ژل آلوئه­ ورا بر ALT و AST موش­های صحرایی دیابتی بود.

مواد و روش‌ها: 45 سر موش صحرایی دیابتی انتخاب و در پنج گروه 9 سری (1) کنترل هفته اول، (2) کنترل هفته ششم، (3) تمرین استقامتی، (4) مصرف آلوئه­ ورا و (5) تمرین استقامتی همراه با مصرف آلوئه ­ورا تقسیم‌ بندی شدند. همچنین جهت بررسی اثرات القای دیابت بر ALT و AST، 18 سر موش صحرایی در دو گروه (6) کنترل هفته اول و (7) کنترل هفته ششم قرار گرفتند. گروه­ های 3 و 5 به مدت شش هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه 20 دقیقه روی نوارگردان دویدند. گروه­ های 4 و 5 روزانه mg/kg 100 ژل آلوئه ­ورا دریافت نمودند. تجزیه و تحلیل یافته ­های تحقیق با آزمون آنالیز واریانس یک‌ طرفه همراه با آزمون تعقیبی توکی صورت گرفت. سطح معنی‌داری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد (05/0P <).

یافته­ها: القای دیابت اثر معنی‌داری بر افزایش ALT دارد (04/0=P)؛ تمرین استقامتی همراه با مصرف ژل آلوئه­ورا اثر معنی‌داری بر کاهش ALT و AST دارد (001/0=P)؛ تمرین استقامتی همراه با ژل آلوئه ­ورا نسبت به تمرین استقامتی و مصرف ژل آلوئه ­ورا اثر بیشتری بر کاهش ALT دارد (001/0=P) همچنین تمرین استقامتی همراه با ژل آلوئه ­ورا نسبت به تمرین استقامتی اثر بیشتری بر کاهش AST دارد (04/0=P).

بحث و نتیجه‌ گیری: شش هفته تمرین استقامتی و ژل آلوئه­ ورا دارای اثرات تعاملی در بهبود ALT و AST موش­های دیابتی می‌باشد.