بررسی فنوتیپ و ژنوتیپ دو ژنVIM-I و IMP-Iمتالوبتالاکتاماز و الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی در سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از نمونه‌های بالینی بیمارستان شهید بهشتی شهرستان قم

Abstract

مقدمه: سودوموناس آئروژینوزا یک باسیل گرم منفی، اکسیداز مثبت، کاتالاز مثبت، غیرتخمیری، متحرک، هوازی اجباری و فاقد توانایی تخمیر کربوهیدرات است. این باکتری یک پاتوژن فرصت طلب در بیماران دچار اختلال سیستم دفاعی و یکی از مرسوم ترین عوامل عفونت های بیمارستانی به شمار می‌آید. از آنجا که در برابر طیف وسیعی از آنتی‌بیوتیک‌ها ازجمله پنی سیلین‌ها، سفالوسپورین‌های وسیع الطیف و کارباپنم‌ها (به استثنای مونوباکتام) مقاوم‌اند، یکی از مشکلات عمده بالینی به شمار می‌روند. VIM و IMP ازجمله ژن‌های پلاسمیدی متالوبتالاکتاماز هستند. هدف از این مطالعه بررسی فنوتیپ و ژنوتیپ ژن‌های متالوبتالاکتاماز VIM-I و IMP-I در جدایه‌های بالینی سودوموناس آئروژینوزا مقاوم به آنتی بیوتیک ایمی‌پنم از خانواده کارباپنم می‌باشد. مواد و روش ­ها: در این مطالعه، به واسطه کشت در محیط‌های عمومی و افتراقی و انجام تست‌های استاندارد بیوشیمیایی جداسازی صورت گرفت و برای تایید قطعی و بررسی ژنهای متالوبتالاکتاماز از PCR بهره گرفته شد. برای بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی نمونه‌ها و بررسی فنوتیپی ژنهای متالوبتالاکتاماز از دیسک دیفیوژن استفاده شد. یافته ­ها: گروه مورد مطالعه، ایزوله‌های سودوموناس آئروژینوزا گردآوری شده از بیمارستان شهید بهشتی شهرستان قم بود. از 100 سویه سودوموناس آئروژینوزا مورد مطالعه که جنس و گونه آن­ها بیشتر به واسطه تست­ های بیوشیمیایی تأیید شده بود، 48 نمونه مولد متالوبتالاکتاماز بود که از این تعداد، 19 نمونه (58/39%) دارای باندهایی با 587 جفت‌باز مربوط به ژن IMP، 6 نمونه (5/12%) دارای باندهایی با 261 جفت‌باز مربوط به ژن VIM و 3 نمونه (25/6%) حاوی هر دو ژن بودند. همچنین 36 نمونه (74%) نسبت به جنتامایسین، 30 نمونه (62%) نسبت به سیپروفلوکساسین ، 29 نمونه (61%) نسبت به سفتازیدیم، 27 نمونه (58%) نسبت به سفتی­زوکسیم و 19 نمونه (39%) نسبت به ایمی­پنم مقاوم بودند. بحث و نتیجه ­گیری: در این مطالعه 48 نمونه (48%) از سویه ­های سودوموناس آئروژینوزا مولد MBL بودند. از این 48 جدایه، 6 نمونه (5/12%) دارای ژن VIM، 19 نمونه (58/39%) دارای ژن IMP و 3 نمونه (25/6%) دارای هر دو ژن بودند. در مقایسه ژن IMP به تنهایی از آزمون فیشر رابطه معناداری یافت شد (05/0P≤). در حالی که در فنوتیپ و ژن VIM به تنهایی از آزمون فیشر، رابطه معناداری وجود نداشت. درنتیجه نوع عفونت و منطقه و نوع آنتی‌بیوتیک‌های استفاده شده در بخش، می‌تواند در بیان ژن‌های متالوبتالاکتاماز تاثیرگذار باشد.