بررسی اثر مکمل کوآنزیم Q10 بر بیان ژن آپوپتوز و استرس اکسیداتیو پس از تزریق بوسولفان در موش صحرایی

Abstract

مقدمه: بوسولفان یک داروی شیمی درمانی برای درمان سرطان بوده که عوارضی را به واسطه رادیکال‌های آزاد در اندام‌های مختلف از جمله دستگاه تناسلی ایجاد می کند. حفظ سیستم تولیدمثل و باروری با داروها و مکمل‌های آنتی‌اکسیدانتی در این بیماران ضروری به نظر می‌رسد.

مواد و روش­ ها: از 32 قطعه موش صحرایی نر نژاد ویستار بالغ، در 4 گروه 8 تایی استفاده گردید. برای گروه کنترل، حلال بوسولفان (شاملDMSO+PBS) به حجم 1/0 میلی‌لیتر و برای گروه بوسولفان، به صورت تک دوز 10 میلی‌گرم به ازای کیلوگرم وزن به صورت داخل صفاقی تزریق شد. گروه درمان (بوسولفان+ کوآنزیمQ10) بمیزان 10 میلی‌گرم به ازای کیلوگرم وزن روزانه در حجم 1/0 میلی‌لیتر داخل صفاقی به مدت 35 روز دریافت کردند. همچنین گروه کنترل مثبت، فقط Q10 به میزان گروه درمانی دریافت نمودند. در پایان دوره، سرم حیوانات یرای اندازه‌گیری سنجش ظرفیت آنتی اکسیدانتی، پراکسیداسیون چربی‌ها و سوپراکسیددیسموتاز جمع‌آوری و پس از اندازه‌گیری نسبت وزن بیضه به بدن، بیضه ها دو قسمت شده و مورد ارزیابی بیان ژن‌های Bax, Bcl-2 و Caspase-3 و رنگ‌آمیزی ایمنوهیستوشیمی قرار گرفتند.

یافته ­ها: نتایج نشان داد در سرم موش‌های درمان شده با بوسولفان، استرس اکسیداتیو در طی ۳۵ روز افزایش یافته و گروه دریافت کننده کوآنزیم Q10 توانسته است استرس اکسیداتیو را به صورت معنی‌داری (p<0.005)کاهش دهد. ارزیابی RT-PCR نشان داد که میزان mRNA، Caspase 3 وBcl-2 در گروهی که بوسولفان را به‌تنهایی دریافت کرده بود به طور چشمگیری (p<0.005) کاهش داشت.

بحث و نتیجه­ گیری: استفاده از مکمل کوآنزیمQ10 می‌تواند باعث تجدید فرآیند اسپرماتوژنز به واسطه کاهش استرس اکسیداتیو و تاثیر بر روند آپوپتوز در موش‌های درمان شده با بوسولفان شود.