ارزیابی سطوح سرمی مالون دی آلدئید و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی پس از مصرف آترواستاتین در بیماران مبتلا به گرفتگی عروق کرونر

Abstract

مقدمه: استرس اکسیداتیو در پاتوژنز بسیاری از بیماریها دخالت دارد. شرایط استرس اکسیداتیو و عدم تعادل آنتی اکسیدان نقش عمده ای در بروز و توسعه بیماری آترواسکلروز دارد. هدف این مطالعه ارزیابی سطوح سرمی مالون دی آلدئید (MDA) بعنوان شاخص پراکسیداسیون لیپیدی و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (TAC) پس از مصرف آترواستاتین در بیماران مبتلا به گرفتگی عروق کرونر است. بحث و نتیجه‌گیری: در نهایت یافته ها اشاره دارد که یک کاهش معنی دار سطوح سرمی MDA بعلاوه یک افزایش معنی‌دار TCAدر بیماران مبتلا به گرفتگی عروق کرونر با افزایش مدت زمان دریافت آترواستاتین در کاهش دادن استرس اکسیداتیو این بیماران همراه می باشد. یافته‌ها: غلظت سرمی TAC در بیماران با دریافت بیش از 90 روز آترواستاتین mmol/l 101/0±830/0 در قیاس با گروه بیماران با دریافت کمتر از 6 روز mmol/l 076/0±686/0 بطور معنی داری افزایش دارد (001/0=P) درحالیکه سطوح MDA در این بیماران بترتیب µmol/l 112/0±472/0 و µmol/l43/0±73/0 بطور معنی دار کاهش می یابد (029/0P=). مواد و روش‌ها: این مطالعه در 75 بیمار مبتلا به گرفتگی عروق کرونر تأیید شده با آنژیوگرافی انجام شد. بیماران بر اساس مدت زمان مصرف آترواستاتین با دوز mg/day20 به سه گروه تقسیم شدند: 25 بیمار با مصرف کمتر از 6 روز، 27 بیمار با مصرف 6 تا 90 روز و 23 بیمار با مصرف بیش از 90 روز. اندازه گیری سطوح سرمی M‏DA و TCA بترتیب با روش تیوباربیتوریک اسید و بنزی انجام پذیرفت.