اثر بازی های بومی محلی و بازی های معمول بر رشد مهارت های دستکاری پسران کم توان ذهنی آموزش پذیر

Abstract

مقدمه: مهارت های دستکاری جزو یکی از زیر شاخه های مهارت های بنیادی است که در بسیاری از اعمال روزمره و فعالیت های ورزشی مورد استفاده قرار می گیرند. هدف این مطالعه مقایسه اثر بازی های بومی محلی با بازی های معمول بر رشد مهارت های دستکاری پسران کم توان ذهنی آموزش پذیر 8 تا 10 ساله شهر گرگان بود. بحث و نتیجه‌گیری: می توان گفت، بازی های بومی محلی منتخب می توانند برنامه مناسب برای رشد مهارت های دستکاری کودکان باشند. یافته‌ها: دو گروه به شکل معنی داری در مهارت های دستکاری پیشرفت داشتند اما پیشرفت گروه بازی های بومی محلی به شکل معنی داری بیشتر از گروه بازی های معمول در تمام مهارت های دستکاری اندازه گیری شده (پرتاب کردن، دریافت کردن، ضربه با پا، ضربه به توپ از پهلو، دریبل ثابت و غلتاندن توپ) بود (05/0>P). مواد و روش‌ها: اطلاعات فردی از طریق پرسشنامه محقق ساخته و هوش کودکان با آزمون وکسلر بررسی شد و در مرحله پیش آزمون، مهارت دستکاری افراد از طریق نسخه دوم آزمون مهارت حرکتی درشت اولریخ سنجش شد. سپس افراد به شکل تصادفی در دو گروه؛ بازی های بومی محلی (15 نفر) و بازی های معمولی (15 نفر) توزیع شدند. بعد از 8 هفته تمرین (سه جلسه در هفته و هر جلسه 45 دقیقه) از هر دو گروه پس آزمون مهارت های دستکاری به عمل آمد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل، تی وابسته و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در سطح معنی داری (05/0 =α) انجام گرفت.