تأثیر مداخلات آموزشی - حمایتی بر استرس مادران دارای نوزاد نارس و طول مدت بستری

Abstract

Ø مقدمه: تولد نوزاد نارس شوک بسیارزیادی به والدین ایجاد می کند، مادران اضطراب ،‌عصبانیت، ‌استرس و سوگواری را تجربه می کنند ،متعاقب استرس آسیب دیدگی روانی و افسردگی ایجاد می شود علیرغم آمار بالای تولد نوزاد نارس در کشورمان و استرس بالای والدین ، مطالعه ی ثبت شده ای در زمینه استرس مادران وجود ندارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر مداخلات آموزشی- حمایتی بر استرس مادرانی که نوزاد آنها نارس متولد شده است و طول مدت بستری انجام شده است . Ø مواد و روش ها : پژوهش حاضر مطالعه ی نیمه تجربی است که در سال 1386، در بیمارستان آموزشی امام خمینی شهر اهواز انجام شد. در گروه مداخله (30 n= ) و گروه کنترل (30 n= ) از مادران نوزادان نارس تک قلو، بدون سابقه ی تولد نوزاد نارس به روش تصادفی انتخاب و در مطالعه شرکت کردند.سطح استرس مادران در روز اول تولد با پرسشنامه ی محقق ساخته سنجیده شد، گروه مداخله برنامه حمایتی - آموزشی شامل آموزش مراقبت از نوزاد به مادر، مشارکت مادر در مراقبت از نوزاد، پیگیری سیر درمان و اطلاع رسانی به مادر و آموزش ترخیص را دریافت کردند. آموزش برنامه در 3 – 2 جلسه با کمک فیلم آموزشی نحوه ی مراقبت از نوزاد نارس (ساخته ی پژوهشگر)و کتابچه ی آموزشی انجام شد در سن یک ماهگی نوزادان،پرسشنامه ی استاندارد تنیدگی والدینی ( PSI ) در اختیار واحدهای مورد پژوهش قرار گرفت. یافته ها از طریق نرم افزار SPSS آزمون کای دو ، من ویتنی و t مستقل مقایسه شدند. Ø یافته ها: توزیع میانگین نمرات استرس واحدهای مورد پژوهش قبل از مداخله در گروه مورد و شاهد اختلاف معنی دار آماری نشان نمی دهد (66/0 p= ) پس از مداخله آزمون آماری من ویتنی بین میانگین نمرات استرس واحدهای مورد پژوهش در دو گروه مورد و شاهد اختلاف معنی دار آماری نشان می دهد (00/0 p= ). طول مدت بستری اختلاف معنی دار اماری در دو گروه مور و شاهد نشان نداد (96/0 p= ). Ø بحث و نتیجه گیری: اجرای برنامه مداخلات آموزشی- حمایتی استرس مادران نوزاد نارس را به میزان قابل توجهی کاهش داده و روی طول مدت بستری به علت کوتاه بودن مدت مطالعه اثرگذار نبود.