بررسی مقایسه فرآیند فتوکاتالیستی سیلیکا- اکسید روی با فرآیند فتوکاتالیستی اکسید روی در رنگبری و حذف COD

Abstract

مقدمه: یکی از معایب عمده فتوکاتالیست اکسید روی، عدم ثبات نوری این کاتالیزور در محلول های آبی به علت خوردگی نوری است که باعث کاهش عمده ای در فعالیت فتو کاتالیستی اکسید روی شده و کاربرد عملی آن را در پاکسازی محیط محدود می‌کند. در این مطالعه کارایی فرآیند فتوکاتالیستی سیلیکا-اکسید روی (UV/Silica-ZnO) در رنگبری و حذف COD با فرآیند فوتوکاتالیستی اکسید روی(UV/ZnO)مقایسه شد. بحث و نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج بدست آمده بهترین درصد سیلیس در ترکیب با نانو ذرات اکسید روی 10 درصد بود بنابراین می توان از فرآیند UV/Silica-ZnO به عنوان یک روش موثر و کارآمد برای رنگبری از پساب های نساجی استفاده کرد. یافته‌ها: طیف XRD ، عدم وجود ناخالصی را در نانو ذرات تأیید می نماید. درصدهای مختلف سیلیس 5، 10 و 15 درصد در ترکیب با نانو ذرات اکسید روی مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد که میزان رنگبری و حذف COD در مدت تابش 90 دقیقه در فرآیند UV/Silica-ZnO با بارگذاری 10 درصد سیلیس به ترتیب برابر با 100 و 81 درصد و برای فرآیند فتوکاتالیستی UV/ZnO به ترتیب برابر با 66 و 44 درصد می باشد. مواد و روش‌ها: این مطالعه در مقیاس آزمایشگاهی انجام شده است. درصدهای مختلف نانو ذرات سیلیس جهت ترکیب کردن با نانو ذرات اکسید روی در فرایند UV/Silica-ZnO بر روی شیشه تثبیت شد. طیف پراکنش اشعه X (XRD) نانو ذرات اکسید روی به تنهایی و نانو ذرات اکسید روی ترکیب شده با سیلیس تهیه شد.