مقایسه‌ای بر نقش خنک‌کاری و روانکاری انواع سیالات برشی در فرایند میکروفرزکاری

Abstract

میکروفرزکاری یکی از مهمترین فرایند‌های ساخت قطعات مینیاتوری است که امروزه کاربرد گسترده‌ای در صنایع مختلف پیدا کرده‌اند. به مانند سایر فرایند‌های ماشینکاری، از سیال‌های برشی برای خنک‌کاری و روانکاری در میکروفرزکاری استفاده می‌شود با این تفاوت که بعلت کوچکی ناحیه برش در مقیاس میکرو، استفاده از آنها با مشکلاتی همراه است. در این تحقیق، اثر سیستم‌های روانکاری/خنک‌کاری مختلفی همچون شرایط خشک، تر و روانکاری کمینه بر مشخصه‌هایی از فرایند نظیر سایش میکرو ابزار و کیفیت سطح مورد ارزیابی قرار گرفته است. در مورد روانکاری کمینه، از دو روش پاشش تک نازله و دو نازله استفاده و با یکدیگر مقایسه شده‌اند. آزمایش‌ها با استفاده از میکرو ابزارهای دو پره به قطر 8/0 میلی‌متر بر روی آلیاژ تیتانیومی Ti6Al4V انجام گرفت. نتایج نشان از نقش برجسته‌ی سیستم روانکاری کمینه در هر دو عمل روانکاری و خنک‌کاری داشته است. همچنین، شرایط تر نقش موثری در خنک‌کاری ایفا نکرد. در نهایت، بکارگیری روانکاری کمینه در مقایسه با دو نوع دیگر خشک و تر، موجب سایش کمتر میکرو ابزار و بهبود کیفیت سطح شده و در این میان استفاده از سیستم پاشش دو نازله عملکرد موثرتری در میکروفرزکاری این آلیاژ داشته است.