حل نیمه تحلیلی اثر نانوذرات و میدان مغناطیسی بر انتقال حرارت از یک دیوار متخلخل

Abstract

در مقاله حاضر اثر نانوذرات بر میزان انتقال حرارت جابجایی آزاد غیر دارسی، روی سطح دیوار متخلخل عمودی تحت میدان مغناطیسی مطالعه شده است. دیوار بادمای سطح ثابت در مجاورت محیط با دمای ثابت قرار دارد. سیال پایه آب است که شامل نانوذرات مختلفی مانند 〖Al〗_2 O_(3 ) ، CuO و Cu می باشد. جریان آرام و آب و نانوذرات در تعادل گرمایی فرض می شوند که شرط عدم لغزش بین آنها حاکم است. معادلات دیفرانسیل جزئی حاکم بر مسئله به معادلات دیفرانسیلی معمولی تبدیل وسپس این معادلات به روش تبدیل دیفرانسیلی حل می‌گردند. این روش حل نیمه تحلیلی با روش عددی رانگ کوتا مرتبه چهارم مقایسه شده و مطابقت های خوبی بدست آمده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که افزودن نانوذرات به سیال پایه آب باعث افزایش انتقال حرارت جابجایی طبیعی می شود و با افزایش درصد حجمی نانوسیال این مقدار بیشترمی‌شود. از طرف دیگر افزایش میدان مغناطیسی باعث کاهش ضریب انتقال حرارت بی بعد می شود.<br />واژه های کلیدی<br />نانوسیال، انتقال حرارت جابجایی آزاد، محیط متخلخل، مگنتوهیدرودینامیک، روش تبدیل دیفرانسیلی<br />نانوسیال، انتقال حرارت جابجایی آزاد، محیط متخلخل، مگنتوهیدرودینامیک، روش تبدیل دیفرانسیلی<br />نانوسیال، انتقال حرارت جابجایی آزاد، محیط متخلخل، مگنتوهیدرودینامیک، روش تبدیل دیفرانسیلی<br />نانوسیال، انتقال حرارت جابجایی آزاد، محیط متخلخل، مگنتوهیدرودینامیک، روش تبدیل دیفرانسیلی