بررسی رابطه بین سبک های عشق ورزی، عزت نفس و تاب آوری در بین زوجین دارای طلاق عاطفی

Abstract

زمینه و هدف: طلاق عاطفی عاملی که است که بنیان خانواده را به هم می­ریزد و می­تواند منجر به طلاق قطعی گردد. این پژوهش به بررسی رابطه بین سبک­های عشق ورزی ، عزت نفس و تاب آوری در بین زوجین دارای طلاق عاطفی پرداخته شده است. روش کار: جامعه آماری تمام زنان دارای طلاق عاطفی در شهر کرمان بودند. حجم نمونه100 نفر بود که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. داده­ها به وسیله پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) و پرسشنامه روزنبرگ (1965)، پرسشنامه سبک­های عشق ورزی هندریک و هندریک (1986) به دست آمد. یافته‌ها: نتایج به روش آماری همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و با توجه به نتایج مشاهده می­شود که مقادیر معناداری برای رابطه بین این متغیرها همه کمتر از 05/0 می­باشند و در سطح (05/0= α) معنادار هستند. بنابراین می­توان گفت بین عزت نفس و تاب آوری در بین زوجین دارای طلاق عاطفی رابطه معنادار وجود دارد. همچنین باتوجه به اینکه ضرایب همبستگی مثبت می­باشد، از اینرو رابطه مستقیم بین عزت نفس با تاب آوری وجود دارد. نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش نشان داد که بین سبک‌های عشق‌ورزی، عزت‌نفس و تاب‌آوری در زوجین دچار طلاق عاطفی، رابطه معناداری وجود دارد. این یافته‌ها بر اهمیت عوامل روان‌شناختی در کیفیت روابط زناشویی تأکید داشته و می‌توانند در مداخلات پیشگیرانه و درمانی مورد توجه قرار گیرند.