مقایسه اثربخشی درمان گروهی شناختی-رفتاری و درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهزیستی روانشناختی، کیفیت زندگی در پرستاران زن

Abstract

زمینه و هدف: پرستاران بسیار در معرض استرس ناشی از بیماری کرونا هستند و به احتمال زیاد بیشتر از سایر اقشار جامعه مشکلات و علائم روان‌شناختی را نشان خواهند داد. لذا هدف از انجام این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان گروهی شناختی-رفتاری و درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهزیستی روانشناختی، کیفیت زندگی در پرستاران زن در رفسنجان در سال 1402بوده است. روش کار: این پژوهش یک طرح نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون در گروه آزمایشی (درمان گروهی شناختی-رفتاری) و گروه مقایسه (درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد) با گروه کنترل و پیگیری است. جامعه پژوهش کلیه پرستاران زن که در بیمارستان علی ابن ابیطالب شهرستان رفسنجان که در سال 1402 در این بیمارستان خدمت کرده اند، به تعداد 299 نفر بود. تعداد 45 نفر بصورت تصادفی ساده از لیست اسامی پرستاران زن انتخاب و به طور تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه گماشته شدند (هر گروه 15 نفر). ابزار پژوهش پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (1989)، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی(1998) بود. برای بررسی ارتباط بین متغیرها از آزمون همبستگی پیرسون با بهره‌گیری از نرم‌افزار SPSS نسخه 26 صورت پذیرفت. یافته‌ها: نتایج پژوهش با تحلیل کوواریانس نشان داد اثرات اصلی گروه (درمان گروهی شناختی-رفتاری (CBT)، درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) و گروه کنترل) در بهزیستی روانشناختی دارای اثر معنادار است همچنین مقایسه میزان اثرگذاری آموزش‌ها نشان می‌دهد گروه درمان گروهی شناختی-رفتاری (CBT) 28/5 درصد و گروه درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) 24/8 درصد اثرگذار بوده است. همچنین مقایسه میزان اثرگذاری آموزش‌ها بر کیفیت زندگی نشان می دهد گروه درمان گروهی شناختی-رفتاری (CBT) 89/0 درصد و گروه درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) 66/1 درصد اثرگذار بوده است. نتیجه‌گیری: به طور کلی می‌توان نتیجه گرفت که در محیط بیمارستان و جهت ارتقا بهزیستی روانشناختی و کیفیت زندگی از درمان شناختی – رفتاری می‌توان بهره گرفت.