ارزیابی محیط آموزشی بالینی از دیدگاه دستیاران مرکز آموزشی درمانی امام خمینی ساری با استفاده از الگوی DREEM

Abstract

سابقه و هدف: حرفه‌ای شدن در پزشکی، به کیفیت آموزش در محیط‌های بالینی بستگی دارد. از آن‌جا که دستیاران، دریافت کنندگان خدمات آموزشی و یکی از منابع شناسایی مشکلات آموزش بالینی هستند، می‌توانند در خصوص کیفیت آموزش بالینی، مورد مشورت قرار گیرند. لذا این مطالعه با هدف ارزیابی ادراک از محیط آموزشی از دیدگاه دستیاران تخصصی مرکز آموزشی درمانی امام خمینی(ره) ساری انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی در مرکز آموزشی امام خمینی (ره) ساری در سال 1402 بر روی 135 دستیار تخصصی از طریق سرشماری انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه استاندارد DREEM و با مقیاس لیکرت از کاملاً موافقم تا کاملاً مخالفم انجام شد. برای آنالیز داده‌ها از آزمون‌‌های آماری تی تست، من ویتنی و ضریب همبستگی پیرسون استفاده و تمامی آنالیزها توسط نرم افزار آماری SPSS انجام پذیرفت. یافته‌ها: از 135 دستیار، 84 نفر مونث (2/62 درصد) و 51 نفر آن‌ها مذکر (8/37 درصد) بودند. نتایج نشان داد که 4 متغیر نمره کل پرسشنامه، نمره درک دانشجویان از یادگیری، نمره درک دانشجویان از جو آموزشی و نمره درک دانشجویان از اساتید از توزیع نرمال و 2 متغیر نمره خود ادراک تحصیلی دانشجویان و نمره خود ادراک اجتماعی دانشجویان از توزیعی غیر از توزیع نرمال برخوردار بودند (05/0< P). بارم پرسشنامه و خرده مقیاس‌های آن اگرچه در خانم‌ها بیش‌تر از آقایان بود، لیکن بین دو جنس از منظر آماری تفاوتی برجسته ای گزارش نشد. نتیجه تحلیل همبستگی نیز نشان داد که بین بارم خرده مقیاس‌ها همبستگی مستقیم و برجسته‌ای از لحاظ آماری وجود دارد. استنتاج: وضعیت موجود محیط و فضای حاکم بر آموزش بالینی از دیدگاه دستیاران دانشگاه در حد متوسط گزارش شده است. برگزاری کارگاه‌های آموزشی در زمینه مهارت‌های یاددهی و یادگیری و ایجاد فضای بالینی مطلوب که در آن فراگیران با احساس امنیت و آرامش به کسب تجربیات بالینی بپردازند مورد انتظار و تأکید است.