پارادوکس ورزشکاران استقامتی ( ارتباط بین تجمع چربی بافت عضلانی و حساسیت انسولین در ورزشکاران استقامتی و افراد چاق)

Abstract

تجمع چربی سبب می‌گردد چربی در بافت‌هایی به‌جز بافت ذخیره چربی (ادیپوز) مانند عضله نیز انباشت شود. در سلول‌های عضلانی چربی به صورت قطرات چربی ذخیره می‌شود. در سلول‌های عضلانی قطرات چربی این توانایی را دارند که چربی را به شکل مطمئن ذخیره نمایند، اما این ظرفیت دارای محدودیت است، به‌گونه‌ای که افزایش بیش از اندازه ذخیره چربی می‌تواند منجر به اختلال در عملکرد طبیعی سلول شود. با افزایش وزن و چاقی میزان محتوای چربی درون سلول‌های عضلانی افزایش می-یابد و این موضوع با مقاومت به انسولین ارتباط مستقیم دارد، اما این پدیده در ورزشکاران استقامتی متفاوت است، به‌گونه‌ای که علی‌رغم افزایش محتوای چربی درون عضلانی، افزایش حساسیت به انسولین مشاهده می‌شود. احتمالاً محل ذخیره چربی، محتوای چربی و ترکیب قطرات چربی، همراه باوجود لیپیدهای بیو اکتیو، ممکن است بین ورزشکاران و افراد چاق و احتمالا دارای دیابت نوع دو متفاوت باشد. پروتئین‌هایی که سطح قطرات لیپید را می‌پوشانند احتمالاً بر سیگنال دهی و متابولیسم آن‌ها تأثیر می-گذارند. این پروتئین‌ها همچنین به تعامل بین قطرات لیپید و سایر اجزای سلولی و همچنین موقعیت آن‌ها کمک می‌کنند. این مقاله با مرور تحقیقات قبلی در مورد ارتباط بین قطرات چربی در عضلات اسکلتی و اختلالات متابولیک، نقش پروتئین‌ها در تنظیم متابولیسم و اثرات فعالیت بدنی بر روی این اندامک‌ها و تفاوت در تجمع چربی در بافت عضلانی بین ورزشکاران و افرادی که چاق هستند یا دیابت نوع 2 دارند را بررسی می کند.