بررسی تأثیر اینوزیتول بر میزان باروری در سیکل‌های انتقال رویانی فریز در افراد مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک

Abstract

مقدمه: هدف از مطالعه حاضر تأثیر اینوزیتول در پذیرش اندومتر و میزان بارداری در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) تحت درمان با سیکل انتقال جنین فریز شده (FET) می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سو کور، 60 بیمار PCOS واجد سیکل FET صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. در گروه کنترل، بیماران قرص استرادیول 6 میلی‌گرم از روز سوم سیکل قاعدگی و اسید فولیک به مدت 8 هفته دریافت و در گروه مداخله نیز بیماران قرص استرادیول 6 میلی‌گرم از روز سوم سیکل قاعدگی و اینوفولیک به مدت 8 هفته دریافت نمودند. سپس انتقال جنین با کیفیت مناسب صورت پذیرفته و ضخامت اندومتر، میزان بارداری بیوشیمیایی، بارداری بالینی و سقط خودبخودی در دو گروه بررسی گردید. سطح معني‌داري نيز 05/0P≤ در نظر گرفته شد. نتایج: متغیرهای سن (899/0=P)، BMI (976/0=P)، نوع نازایی (99/0=P)، تعداد جنین انتقال‌یافته (894/0=P)، بارداری بیوشیمیایی (99/0=P)، بارداری بالینی (99/0=P) و سقط خودبخودی (99/0=P) افراد شرکت‌کننده در دو گروه مداخله و گروه کنترل باهم تفاوت معنادار نداشته‌اند، اگرچه اینوزیتول موجب افزایش معنی‌دار در ضخامت آندومتر (میلی‌متر) (005/0=P) گردیده است. نتیجه‌گیری: تجویز میواینوزیتول علیرغم تأثیر مثبت معنادار بر ضخامت اندومتر در بیماران مبتلا به PCOS اما این افزایش ضخامت تأثیری بر پیامدهای بارداری بیوشیمیایی، بارداری بالینی و میزان سقط نداشت. این امر نشان می‌دهد که عوامل دیگری مانند پذیرش اندومتر یا کیفیت جنین ممکن است نقش کلیدی در موفقیت لانه‌گزینی داشته باشند.