بررسی تکنیک‌های غیر جراحی در مدیریت هالوکس والگوس با تمرکز بر کینزیوتیپ و تمرینات اصلاحی: مطالعه مروری سیستماتیک

Abstract

پیش‌زمینه و هدف:هالوکس والگوس یکی از شایع‌ترین دفورمیتی‌های پا است که شیوع آن در سنین 16 تا 65 سال حدود 23 درصد گزارش شده است. این دفورمیتی باعث انحراف خارجی نخستین انگشت پا و نیمه‌دررفتگی پیشرونده مفصل متاتارسوفالانژیال اول می‌شود. این عارضه می‌تواند با استئوآرتریت مفصل همراه باشد و موجب اختلال در عملکرد فیزیکی، کاهش سلامت عمومی و افت کیفیت زندگی شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی سیستماتیک تأثیر تکنیک‌های غیرجراحی با تمرکز بر کینزیوتیپ و تمرینات اصلاحی در مدیریت هالوکس والگوس است.

مواد و روش کار: با استفاده از پایگاه‌های اطلاعاتی داخلی و خارجی شامل, Scopus، Google Scholar، PubMed، ISC، SID، Magiran و Irandoc، مقالات منتشرشده بین ژانویه 2020 تا ژانویه 2025 با کلیدواژه‌های Rehabilitation,Hallux valgus Kinesiotype, Hallux valgus Corrective Exercises,هالوکس والگوس، کینزیوتیپ، تمرینات اصلاحی جستجو شدند. پس از جستجو و غربالگری مقالات مطابق با معیارهای ورود شامل دسترسی به متن کامل مقاله، مقالات با زبان فارسی و انگلیسی و مقالاتی که از نوع کار آزمایی های بالینی تصادفی شده بودند انتخاب شدند. کیفیت مقالات واردشده توسط مقیاس PEDro ارزیابی شد. یافته‌ها: در مجموع 11 مقاله با معیارهای ورود مطابقت داشتند. این مطالعات عمدتاً تأثیر کینزیوتیپ و تمرینات اصلاحی را بر زاویه شست پا، درد، تعادل بررسی کرده بودند. مطالعاتی که مداخلات ترکیبی را بررسی کرده بودند، بهبود معنادارتری در شاخص‌های فوق نشان دادند.

بحث و نتیجه‌گیری: شواهد نشان می‌دهد استفاده از مداخلات ترکیبی، در مقایسه با استفاده از یک مداخله به‌تنهایی، تأثیر بیشتری در اصلاح ناهنجاری، کاهش درد و بهبود تعادل بیماران مبتلا به هالوکس والگوس دارد.