ارزیابی اثرات آلودگی هوا بر میزان بستری و فوتی در اثر بحران کرونا در شهر تهران

Abstract

زمینه و هدف: بحران کرونا یکی از مهم‌ترین مسائل در چند سال اخیر است که محققین را بر آن داشته که به بررسی عوامل موثر در این بیماری، کنترل و بهبود این عوامل پردازند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیرگذاری آلودگی هوا بر میزان بستری و فوتی در اثر کرونا در شهرتهران از بهمن1398 الی اردیبهشت 1401 انجام شده است. این پژوهش از نظر دسته‌بندی تحقیقات برحسب هدف، از نوع کاربردی است و ماهیت داده‌ها و شیوه گردآوری آنها توصیفی- تحلیلی است. روش پژوهش: برای سنجش فرضیه‌های پژوهش از آزمون‌های آماری رگرسیون خطی، همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس یک سویه با استفاده از نرم افزار 26 SPSS استفاده گردیده است. منبع گردآوری داده‌ها، وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی، ایستگاه‌های سنجش کنترل کیفیت هوای تهران و ایستگاه‌های سنجش هوای سازمان حفاظت محیط‌زیست می‌باشد. پژوهش حاضر از این منظر دارای نوآوری است که برای اولین بار ارزیابی اثرات آلودگی هوا در ایام کرونا بر بستری و فوت شهروندان تهرانی بررسی شده است. یافته‌ها: نتایج نشان می‌دهد، آلودگی هوا بر میزان افراد بستری و فوتی در اثر کرونا مؤثر است چنانچه آلاینده‌ی O3 با ضریب تاثیر 0.765 (Beta) و میزان t برابر با 2.049 بر میزان بستری و فوتی تاثیر مثبت، آلاینده‌ی NO2 با ضریب تاثیر 0.736- (Beta) و میزان t برابر با 2.387- و آلاینده PM10 با ضریب تاثیر 1.102- (Beta) و میزان t برابر با 4.166- بر میزان فوتی در اثر کرونا تاثیر منفی داشته است. نتیجه‌گیری: مقدار ضریب همبستگی(R) بین متغیر آلودگی هوا و میزان بستری در اثر کرونا، 0.849 می‌باشد که نشان دهنده همبستگی قوی و معنادار بین غلظت آلاینده‌های هوا و نرخ ابتلا و مرگ ناشی از ویروس کرونا است. البته این موضوع به تنهایی نشان دهنده علت مرگ و میر و اثر آن نیست. از این‌رو با کنترل غلظت آلاینده‌ها ‌‌‌‌می‌شود نرخ ابتلا و فوت ناشی از ویروس کرونا را کاهش داد. پیشنهاد می‌شود نظر به اهمیت ارزشگذاری اقتصادی منابع زیست‌محیطی و انسانی، از نتایج تحلیل این پژوهش بهره جست.