تأثیر تمرین تناوبی با شدت متوسط (MIIT) بر محتوای تام و فسفوریله پروتئین ریبوزومی S6K1 در بافت قلب رت‌های دیابتی نوع دو

Abstract

مقدمه: دیابت نوع 2 با مقاومت به انسولین و قند خون مشخص می‌شود و می‌تواند منجر به بیماری قلبی شود. بنابراین، هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر MIIT بر مسیر S6K1 در میوکارد است که مربوط به کنترل رشد و تکثیر سلول است. روش‌ها: در این مطالعه، 12 موش صحرایی نر دو ماهه با نژاد اسپراگوداولی و وزن متوسط ​​30 ± 280 گرم شرکت کردند. برای القاء دیابت، محلول‌های نیکوتین آمید و استرپتوزوتوسین به ترتیب با دوز 110 میلی گرم بر کیلوگرم و 60 میلی گرم بر کیلوگرم تزریق شدند. قند خون موش بین 126-260 میلی گرم در دسی لیتر به عنوان شاخص دیابت نوع 2 تعیین شد. پس از القای دیابت، موش‌ها به طور تصادفی به گروه تمرین دیابتی (6 سر) و گروه کنترل دیابتی (6 سر) تقسیم شدند. گروه تمرین دیابتی هر هفته به مدت 4 هفته و 4 جلسه تمرین کردند. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، بطن چپ قلب جدا شد و میزان پروتئین با روش وسترن بلات اندازه‌گیری شد. متغیرها از طریق آزمونهای T مستقل تحلیل شدند. سطح معنی‌داری مطالعه 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: بررسی داده‌ها نشان داد محتوای درون سلولی تام (62/0 P=)، فسفوریله (85/0 P=) و نسبت تام به فسفوریله (77/0 P=) پروتئین S6K1 پس از 4 هفته MIIT، تغییر معنی‌داری نشان نمی‌دهد. نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد پس از 4 هفته MIIT، پروتئین S6K1 تغییر معنی‌داری نمی‌کند. از این‌رو باید مدت و شدت تمرین و شرایط تغذیه برای افزایش فسفوریلاسیون S6K1 در تحقیقات آینده مدنظر قرار گیرد.