نقش میانجیگری استرس ادراک‌شده در ارتباط بین معنای زندگی و اضطراب مرگ در پرستاران

Abstract

زمینه و هدف اضطراب مرگ، مفهومی چندوجهی است که طیف وسیعی از احساسات را دربر می‌گیرد و پرستاری از بیماران بدحال می‌تواند به بروز اضطراب مرگ منجر شود. دراین‌میان، برخی از عوامل می‌توانند اضطراب مرگ در بین پرستاران را پیش‌بینی کنند که یکی از آن‌ها معنای زندگی است و همچنین، عواملی وجود دارند که می‌توانند رابطه میان اضطراب مرگ در پرستاران با معنای زندگی را قوت بخشند یا تضعیف کنند که استرس ادراک‌شده یکی از این عوامل است. روش بررسی مطالعه حاضر کمی-کاربردی و از نوع همبستگی است که با استفاده از مدل‌سازی معادلات ساختاری برای تعیین روابط متغیرها صورت گرفت. جامعه آماری این پژوهش دربرگیرنده تمام پرستاران شاغل شهر اصفهان در سال 1402 بود. برای تعیین حجم نمونه، طبق نظر کلاین (2016) حداقل حجم نمونه 120 و حداکثر 240 نفر تعیین شد. باتوجه‌به شرایط کاری پرستاران، از نمونه‌گیری دردسترس استفاده گردید. بدین صورت به بیمارستان‌های در دسترس مراجعه کرده و از پرستاران تقاضا شد پرسش‌نامه‌های موردنظر را پر کنند که درنهایت از 240 نمونه اولیه، باتوجه‌به ناقص ماندن یکسری از پرسش‌نامه‌ها، 230 نمونه با نرخ بازگشت 96 درصد تکمیل شد و مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌ها طبق نتایج بیشتر شرکت‌کنندگان زن (71 درصد) و متأهل (70 درصد) بودند. میانگین و انحراف‌معیار معنای زندگی به‌ترتیب برابر با 14/50±9/925، استرس ادراک‌شده 21/28±4/499 و اضطراب مرگ 7/67±2/455 است. داده‌ها در سطح 0/05 از توزیع بهنجار برخوردار بودند. تحلیل‌ها نشان داد معنای زندگی با اضطراب مرگ رابطه منفی دارد (0/160-=P<0/01, β)، درحالی‌که استرس ادراک‌شده با اضطراب مرگ ( 0/216=P<0/001, β) رابطه مثبت دارد. بنابراین فرضیه‌های پژوهش تأیید شدند. نتیجه‌گیری براساس نتایج بین معنای زندگی با اضطراب مرگ در پرستاران رابطه وجود دارد. همچنین، استرس ادراک‌شده می‌تواند اضطراب مرگ را در پرستاران تشدیدکند. در این راستا بهتر است، برای کنترل اضطراب مرگ و استرس پرستاران دوره‌های مدیریت استرس و مرگ آگاهی برگزارشود.