بررسی نقش سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت در فرسودگی تحصیلی دانشجویان پرستاری

Abstract

مقدمه : تحصیل در رشته های علوم پزشکی به خصوص پرستاری، دانشجویان را در معرض فرسودگی تحصیلی قرار می دهد؛ لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت در فرسودگی تحصیلی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. روش: مطالعه حاضر، توصیفی-همبستگی به صورت مقطعی بود که در دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1401 انجام شد. نمونه های پژوهش شامل 200 دانشجوی کارشناسی پرستاری بودند که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. فرم مشخصات دموگرافیک و دو پرسشنامه شامل پرسشنامه سبک زندگی ارتقادهنده سلامت والکر(1990) و پرسشنامه فرسودگی تحصیلی مسلش (2002) توسط دانشجویان به روش خود اظهاری تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار)، آمار استنباطی (آزمون کای – دو یا دقیق فیشر، آزمون ناپارامتری Mann-Whitney Uو ضریب همبستگی اسپیرمن) و نرم افزار SPSS نسخه 22 انجام شد. یافته ها : میانگین نمره سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران 21/19 ± 06/125 و میانگین نمره فرسودگی تحصیلی 97/8 ± 88/43 بود. همچنین بر اساس نتایج بین سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت و فرسودگی تحصیلی، رابطه معنی دار و منفی وجود داشت (r = - 0/299 , P < 0/001). به علاوه، بین مولفه های مدیریت استرس و خودشکوفایی با مؤلفه های خستگی عاطفی (r= -0/226 , P=0/001) (r=-0/146 , P =0/039) و ناخودکارآمدی تحصیلی رابطه منفی و معنی دار (r =- 0/313 , P < 0/001) (r =- 0/287 , P < 0/001) وجود داشت. همچنین بین مولفه ی حمایت بین فردی با شک و بدبینی (r =- 0/177 , P = 0/012) و با ناخودکارآمدی تحصیلی رابطه منفی و معنی دار (r =- 0/210 , P < 0/001) مشاهده شد. نتیجه گیری: با توجه به وجود فرسودگی تحصیلی در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران؛ لذا توصیه می شود نقش سبک زندگی ارتقا دهنده ی سلامت در کاهش فرسودگی تحصیلی را مد نظر قرار داد. همچنین توصیه می شود مدیران، در برنامه ریزی آموزشی، اقدامات و تسهیلات لازم را جهت بهود سبک زندگی دانشجویان و در راستای آن کاهش فرسودگی تحصیلی فراهم نمایند.