بررسی ارتباط حساسیت اخلاقی و مراقبت پرستاری فراموش شده در پرستاران بالینی

Abstract

زمینه: داشتن حساسیت اخلاقی یکی از عناصر لازم برای رعایت اصول اخلاقی در امر مراقبت پرستاری است. اما به سبب برخی موانع، گاهی پرستاران حساسیت اخلاقی کافی را ندارند و نوعی سردرگمی و گاهی کم‌توجهی در مواجهه با موضوعات اخلاقی در مراقبت از بیمار در آن‌ها ظهور می‌یابد که ممکن است منجر به مراقبت پرستاری فراموش شده گردد. مراقبت‌های پرستاری فراموش شده اشاره به مراقبت‌هایی دارد که حذف شده و یا به تأخیر افتاده باشد که کیفیت و ایمنی مراقبت را تحت تأثیر قرار می‌دهد. روش :در این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی-تحلیلی، تعداد 217 پرستار به روش خوشه‌ای از بیمارستان‌های خصوصی و دولتی شهر تهران در سال 1403 انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه مراقبت پرستاری فراموش شده و پرسشنامه حساسیت اخلاقی پرستاران جمع‌آوری شد. آنالیز داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 22 و ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون T-test، در سطح معناداری 0.05 انجام شد. یافته‌ها: میانگین حساسیت اخلاقی در بین پرستاران بالینی 59.93 با انحراف معیار 10.28 می‌باشد که نشان می‌دهد پرستاران دارای سطح متوسطی از حساسیت اخلاقی هستند. بیشترین نمره حساسیت اخلاقی پرستاران در بعد میزان آگاهی از نحوه ارتباط با بیمار و کمترین نمره حساسیت اخلاقی پرستاران در بعد میزان دانش حرفه‌ای می‌باشد. میانگین مراقبت پرستاری فراموش شده 37.15 با انحراف معیار 10.66 می‌باشد. این میانگین نمره 37.15 در مقیاسی که از 24 تا 96 متغیر است، نشان‌دهنده این است که وضعیت مراقبت پرستاری فراموش شده در سطح نسبتاً پایینی قرار دارد. بیشترین میانگین نمره مراقبت پرستاری فراموش شده مربوط به شرکت در کنفرانس‌های علمی با میانگین 2.03 و نظارت بر آماده کردن غذا برای بیماری که خودش می‌تواند غذا بخورد با میانگین 1.86 می‌باشد. کمترین میانگین نمره مراقبت پرستاری فراموش شده مربوط به کنترل قند خون با گلوکومتر با میانگین 1.21 و ثبت کامل اطلاعات ضروری بیمار با میانگین 1.3 می‌باشد. . نتایج نشان می‌دهد که بین حساسیت اخلاقی و مراقبت پرستاری فراموش شده ارتباط معنی‌دار و معکوسی برقرار است(p-value < 0.001, r = -0.248). نتیجه‌گیری:اگرچه پرستاران از سطوح قابل قبولی از حساسیت اخلاقی برخوردار هستند، اما این سطح از حساسیت اخلاقی برای ارائه مراقبت کامل از بیمار کافی نیست، زیرا همچنان شاهد سطوحی از مراقبت‌های پرستاری از دست رفته هستیم. بنابراین ارتقای هرچه بیشتر حساسیت اخلاقی در میان پرستاران می‌تواند جزئی از اولویت‌های سیستم پرستاری قرار گیرد.