چالش های مشارکت فعال مراقبین خانوادگی در مراقبت از بیمار در بخش های مراقبت ویژه

Abstract

مقدمه: بی توجهی به مشارکت مراقبین خانوادگی در بخش های ملاقات ممنوع همچون بخش های مراقبت ویژه می تواند عواقبی چون تاحیر در روند بهبودی بیمار، کاهش ترخیص بیماران و افزایش هزینه های آنها شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین موانع و عوامل تسهیل گر در مشارکت دادن فعال مراقبین خانوادگی در مراقبت از بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه انجام شده است. روش: در این مطالعه مقطعی در سال 1403، تعداد 150 پرستار شاغل در مراقبت های ویژه وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران به روش نمونه گیری طبقه ای متناسب انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه شامل اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه بررسی موانع و عوامل تسهیل گر در مشارکت دادن مراقبین در مراقبت از بیماران استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون های آماری و جداول فراوانی تحلیل شدند. یافته ها: پرستاران شرکت کننده در پژوهش با میانگین سنی 88/7±6/34 و اکثرا خانم (3/77) درصد زن و 62 درصد متاهل بودند. میانگین نمره اهمیت موانع در مشارکت دادن مراقبین بالا (41/2 ± 75/15) و بالاترین نمره مربوط به "کمبود وقت پرستاران" بود. میانگین نمره اهمیت عوامل تسهیل گر (87/2 ± 7/12) متوسط و بالاترین نمره مربوط به "ایجاد سیستم پاداش برای پرستارانی بود که از مشارکت مراقبین خانوادگی استفاده می کنند"، بود. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، می توان با توصیه به در نظر گرفتن نیروهای کافی برای ارائه مراقبت، استفاده از نیروهای پرستاری با مهارت بالاتر در برقراری ارتباط و همچنین در نظر گرفتن پاداش و امتیازاتی برای پرستاران فعال و توانمند در این زمینه توسط سیستم مراقبتی، گامی ارزشمند در جهت ترویج مشارکت فعال مراقبین خانوادگی در امر مراقبت و ارتقای فرهنگ مراقبت خانواده محور برداشت.