اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌گرا بر اضطراب سلامت و خودکارآمدی درد بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

Abstract

زمینه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس یا بیماری ام اس یک بیماری مزمن و تخریبی اعصاب مرکزی است که در دو دهه اخیر شیوع روزافزونی داشته است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌گرا بر اضطراب سلامت و خودکارآمدی درد بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام شد. مواد و روش‌ها: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون_پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری تحقیق شامل بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجمن ام اس ایران بودند که از بین افراد مراجعه کننده به انجمن ام اس ایران در تابستان سال 1403 تعداد 30 نفر به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) جایدهی شدند. ابزارهای پژوهش اضطراب سلامت سالکوسکی و همکاران (2002) و خودکارآمدی درد نیکولاس (1990) بود. گروه آزمایش تحت ۸ جلسه 6۰ دقیقه‌ای روان‌درمانی مثبت‌گرا قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. داده‌های پژوهش با آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره و استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 24 تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که روان‌درمانی مثبت‌گرا بر اضطراب سلامت (51/33F=، 001/0P=) و خودکارآمدی درد (26/18F=، 001/0P=) بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس تأثیر داشته است. نتیجه‌گیری: با توجه به این نتایج می‌توان گفت روان‌درمانی مثبت‌گرا بر کاهش اضطراب سلامت و افزایش خودکارآمدی درد مؤثر بوده و می‌توان از این درمان برای بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس استفاده کرد.