اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی و سازگاری اجتماعی نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی

Abstract

مقدمه: اختلال اضطراب اجتماعی اختلالی است که می‌تواند پریشانی روانشناختی را افزایش‌دهد و کیفیت زندگی اجتماعی را کاهش‌دهد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی و سازگاری اجتماعی نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی است. روش: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون_پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل 83 دانش آموز پسر دارای اضطراب اجتماعی متوسطه دوم مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 1401-1402 در مدارس ناحیه یک شهر بابل بود. از جامعه مذکور با استفاده روش نمونه­گیری دردسترس تعداد 30 نفر که با ملاک‌های ورودی پژوهش همخوانی داشتند انتخاب‌شدند و به‌صورت تصادفی ساده در 2 گروه )15 نفر گروه آزمایش اول و 15 نفر کنترل( قرارگرفتند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه سازگاری اجتماعی، تحمل پریشانی سیمونز و گاهر استفاده‌شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس و نرم‌افزار SPSS26 استفاده‌شد. یافته‎ها: نتایج ضرایب اتا حاکی از آن است که 29 درصد از بهبود نمرات در تحمل پریشانی و 51 درصد بهبودی سازگاری اجتماعی گروه آزمایش را می­توان به تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد نسبت‌داد. نتیجه‎گیری: نتایج مشاهده‌شده نشان‌داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی و سازگاری اجتماعی اثربخش است. بنابراین، می­توان این روش درمانی را جهت بهبود تحمل پریشانی و سازگاری اجتماعی نوجوانان دارای اضطراب اجتماعی توصیه‌کرد.