مقایسه اثر یک دوره تمرینات مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون بر سطوح پلاسمایی آنزیم های کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز در پسران فعال

Abstract

مقدمه: یکی از پیامد‌های تمرین مقاومتی با شدت بالا، بروز آسیب‌های عضلانی می‌باشد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر یک دوره تمرین مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون بر سطوح پلاسمایی آنزیم‌های کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز در پسران فعال می‌باشد. روش: بدین منظور، 24 پسر نوجوان فعال (میانگین وزن 4.21±68.15 و سن 0.62±16.52) بعد از آشنایی با تمرین، به 3 گروه 8 تایی (تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون با شدت تمرینی 30 درصد 1RM، تمرین مقاومتی بدون محدودیت جریان خون با شدت تمرین 75 درصد 1RM و گروه کنترل) تقسیم شدند. برنامه تمرینی 6 هفته و هر هفته سه جلسه برگزار گردید. تمرین مبتنی بر وزنه آزاد بود که آزمودنی‌های در هر جلسه دو حرکت بالاتنه و سه حرکت پایین تنه را اجرا نمودند و هر حرکت شامل 3 نوبت و 10 تکرار بود که بین هر نوبت 2 دقیقه و بین هر حرکت 5 دقیقه استراحت داشتند. برای اعمال محدودیت جریان خون از کاف مخصوص استفاده شد، برای آزمون فرضیه‌ها از آزمون آنالیز واریانس یک­طرفه و در صورت وجود تفاوت معنی‌دار از آزمون تعقیبی LSD برای یافتن محل تفاوت استفاده‌شد. یافته‎ها: قبل و بعد از 6 هفته تمرین مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون، غلظت پلاسمایی سطوح کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز اندازه گیری شد. یافته‌ها نشان‌ داد تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون منجر به کاهش معناداری در سطوح پلاسمایی کراتین کیناز (01/0=p) شد، ولی سطح پلاسمایی لاکتات دهیدروژناز (56/0=p) تغییر معنی‌داری نداشت. نتیجه‎گیری: با توجه به این نتایج، به نظر می‌رسد، تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون، می­تواند به‌عنوان رویکردی پیشگیرانه در آسیب عضلانی مورد توجه قرار بگیرد.